“Het wordt weer tijd voor een flinke regenbui”, hoor ik mijn moeder op zondag 7 april verzuchten bij het aanschouwen van haar witte tuinstoelen die onder het Saharazand zitten.

Maar het weerbericht ziet er zo uit:

De oude Rocco heeft het moeilijk gehad met de hitte van afgelopen dagen. Hij heeft veel lamlendig op de koude keukenvloer gelegen en als hij staat hangt zijn tong uit zijn bek. Gelukkig drinkt hij veel.

Vandaag was Rocco helemaal in mineur. Omdat we niet zeker weten hoe oud hij is, zou het ook goed kunnen zijn dat hij gewoon ‘op’ is. We houden ons hart vast en gaan morgen maar naar de dierenarts om hem op te peppen of om het onvermijdelijke te horen.

Rocco heeft wel eens eerder een inzinking gehad en toen stond hij een dag later weer vrolijk kwispelend om zijn snoepjes te bedelen. Força Rocco!!

(Meer weten over deze stokoude hond die ons nu een half jaar gezelschap houdt? Lees dan het beeldverhaal Toe aan comfort food dat ik vorig jaar oktober heb geschreven).

IPMA = de Portugese KNMI

Wij kijken altijd op IPMA als we van uur tot uur willen weten wat het weer doet. En doorgaans klopt het. IPMA is ook interessant voor seismologische activiteit, landbouw (je kunt er o.a. de ‘soil moist index’ vinden, zodat je weet hoe vochtig de grond is), hoe hoog de golven zijn op de verschillende stranden etc. Het fijne is: de site is er ook in het Engels!

Eind maart en begin april hebben we best wat regen gehad. Ik heb op Instagram veel posts van Nederlandse influencers voorbij zien komen die met Pasen in de stromende regen door Lissabon liepen. Tja, het is niet voor niets zo groen in sommige delen van Portugal, hè?

April en mei vind ik altijd schitterend. Toen ik naar een nummer zocht om onder een filmpje te plaatsen en op Amália ‘Abril in Portugal’ googelde kwam ik de versie van Johnny Hoes uit de jaren vijftig tegen. Het refrein daarvan luidt:

April in Portugal
Een bloemenfestival
Waar elke jonge liefde snel ontluiken zal
En daarom als je wil
Gaan wij begin april
Naar Portugal, het land van bloemen.

Het klopt nog steeds: Portugal, het land van bloemen. Op dit moment bloeit de Blauwe Regen weelderig . Ik zie de wijngaarden om me heen weer langzaam tot leven komen en alles is groen, groen, groen.

Ode aan de lente: Ode à Primavera

Ik snap wel dat de lente kunstenaars inspireert. Daarom vind ik het zo leuk dat het in het centrum van Caldas da Rainha wemelt van de zwaluwen. Een kunstenaarscollectief – bestaande uit Zélia Évora, Manuel Bandeira Duarte, Mónica Correia e Ana Hermenegildo – heeft in de tweede helft van maart de stad versierd met 1000 zwaluwen die tussen de gevels in de winkelstraten zijn gespannen. Ook 72 winkeliers van de plaatselijke winkeliervereniging doen mee door in hun etalages zwaluwen te verwerken.

De kunstenaars zien de zwaluwen als een symbool voor ‘lar e saudade‘, thuisgevoel en saudade. Ik snap dat wel. Wij hebben thuis ook een wand vol zwaluwen die door Monica van de Loja do Ca’lho zijn gemaakt. Voor wie het Portugees niet machtig is: deze winkel in een zijstraatje dat van de markt naar het park leidt, heet dus de Winkel van de L’L. Ik zie op haar Facebookpagina naast zwaluwen nog een handelsmerk: een tegeltableau met gestileerde jonge heren. Die fallussenwand hebben we thuis ook aan een buitenmuur hangen.

Hilarisch is het natuurlijk dat bijna niemand doorheeft wat nou precies bij ons op de muur van de schuur hangt. Dat bewoners van Caldas er niet van opkijken, snap ik. Een fallusje meer of minder, niemand die ervan opkijkt. Maar mijn Hollandse familieleden, vrienden en vriendinnen? Die hebben óf geen fantasie óf ze zijn te beschaafd (laten we het maar op dit laatste houden, haha). Meer weten over dit fallusfenomeen bij ons? Lees dan een oude blogpost van me die ik aan dit thema heb gewijd: Piemels spotten in Caldas da Rainha.

Op dit moment is Mónica van de Loja do Ca’lho druk met de vervaardigen van anjers van keramiek. Over twee weken is het vijftig jaar geleden dat Portugal van een dictatuur naar een democratie is gegaan. De anjer is weer een symbool van de (bijna) geweldloze overgang na tientallen jaren van dictatuur. Soldaten hadden ‘cravos’ (anjers) in hun geweren gestopt. Ik was in 1974 zeven jaar oud en een paar herinneringen zijn me bijgebleven. Mijn opa moest in het machtsvacuüm dat ontstond, waarin het leek dat de communisten de macht zouden overnemen, zijn oogsten inleveren. En mijn vader is door soldaten uit zijn auto gehaald. Die auto is me altijd bijgebleven, omdat ik het zo’n leuke auto vond (een witte Renault 16, waar ik als kleuter op de hoedenplank paste en vaak lekker op in slaap ben gevallen. Tot op de dag van vandaag ben ik een lousy bijrijder, want in een auto kan ik slapen als de beste. Dat heb ik aan die tijd overgehouden, denk ik). Het is beangstigend om je vader ondervraagd te zien worden door soldaten die je niet kent. Het was in Coimbra bij de overgang van de brug over de Mondego. Er was een wegversperring en de soldaten waren op zoek naar leden van de PIDE, de gevreesde staatspolitie ten tijde van het fascistische regime, niet de meest vriendelijke lui. Deze types probeerden vlak na 25 april zo snel mogelijk naar het buitenland te vluchten. De soldaten zochten naar de kwelgeesten van het oude regime door bij wegversperringen burgers aan te houden en namenlijsten na te trekken. Mijn vader had de pech dat zijn naam twee keer bij de burgerlijke stand voorkwam. Op zijn bilhete de identidade’ (identiteitskaart) stond daarom een ‘2’. Gelukkig liep het goed af. In die tijd kon je niet even iemand bellen, zodat je even je vader (mijn opa) kon laten vertellen dat hij zijn nek had uitgestoken tijdens het fascistische regime door iemand die moest vluchten voor de PIDE in zijn schoorsteen te verstoppen en bij de huiszoeking met een stalen gezicht te beweren dat hij de voortvluchtige niet gezien had.

Anjers dus: om vijftig jaar vrijheid te vieren.

Activiteiten in april en begin mei

Tot 25 april: Festival da Lagoa (Festival van de Lagune) met zeer veel activiteiten. Afgelopen weekend was er een vliegerevenement dat prachtige beelden opleverde.

Meer weten over dit festival: klik dan op de folder.

Donderdag 25 april is het een vrije dag en wordt er in Caldas da Rainha op verschillende tijdstippen en plekken de Portugese vlag gehesen ter ere van de herdenking van de Anjerrevolutie. Rond elven op het oude marktplein zal wel weer de meest ceremoniële herdenking worden, vergezeld van muziek. Het programma zoals dit nu bekend is op de site van de gemeente ziet er (in het Portugees) als volgt uit:

De evenementen zoals die door de gemeente worden gepresenteerd lijken er niet echt voor te zorgen dat het een dolle boel gaat worden in Caldas da Rainha. Ik verwacht eigenlijk op zo’n vijftigjarig jubileum toch wel een iets uitbundiger programma. Meer vrijheidsfeestjes bijvoorbeeld, maar blijkbaar is de gemeente van plan om net als vorige jaren meer geld te steken in feestjes en optredens tijdens de Dia da Cidade, de Dag van de Stad, die altijd op 15 mei plaatsvindt (ook een vrije dag voor mensen die in Caldas da Rainha werken trouwens).

Begin mei – 3, 4 en 5 mei – lopen er weer Lusitanos (paarden) door het park van Caldas da Rainha. Ik verheug me erop mooie filmpjes en foto’s te maken. Wil je een van de vorige edities bekijken? Klik dan op deze link: Lusitanos: Portugese paarden

Até breve!

Geen beeldverhaal van Zin in Portugal meer missen? Tik je e-mailadres in bij de abonneeknop. Een volgend verhaal ontvang je dan meteen in je inbox.