Wat ben ik toch een stadse juffer. Ik heb geen seconde nagedacht over waar tremoços vandaan komen. Ik weet niet beter of ze liggen, gelig, te glanzen in schaaltjes bij feestjes en in horecagelegenheden.

Het is dus niet gek dat ik me geen raad weet met de keiharde droge bonen die door de buurman in mijn hand worden gedrukt. Hij heeft onlangs een veld vol lupineboontjes geplant. “Nét voor de regen is begonnen”, zegt hij er verheugd bij.

“Deze bonen zijn de grond in gegaan (niet te diep!)”, legt de buurman geduldig uit, “vervolgens ontkiemen ze,  worden bonenstruiken en geven bonen, die weer voor nieuwe productie zorgen”.

Was alles in het leven maar zo simpel als de cyclus van een lupineboon!

“Maar waarom een veld vol?”, stamel ik, terwijl ik het omgeploegde veldje bewonder, waar overigens nog geen centimeter boongewas te bekennen valt.

“Jij houdt toch zo van tremoços?”, antwoordt hij lachend.

O jee…

De lange weg van boon naar schaal

Met stijgende verbazing hoor ik hoe bewerkelijk het is om van die keiharde, bijna witte bonen, sappige gele snacks te maken. Met de uitleg van mijn buurvrouw ga ik aan de slag om van de bleke bonen glanzende gele te maken. En daarvoor heb ik as uit de kachel nodig. Ja, as. Ik stond zelf ook even te kijken.

De keiharde bonen doe je in een pannetje met as en zout. Je laat ze een minuut of  tien, vijftien koken. Als je ze van het vuur haalt, zijn ze al geliger. Eentje proeven kan ik niet aanraden, tenzij je het leuk vindt dat de tranen je in je ogen schieten. Hemeltje, wat zijn die bonen bitter!

Volgende stap: afspoelen en in een bak water (gewoon kraanwater) laten weken. Een dag of drie een aantal keer de bonen in schoon water laten weken. En inderdaad, de bittere smaak gaat er langzaam vanaf, totdat ze worden zoals je ze in cafés treft!

 
En nu dat lupineveldje: in september weten we hoeveel bonen er zijn geoogst. Een kleine rekensom,  met de ervaring van buurman, levert toch al gauw een kilo of zestig op. Zestig! Als dat echt zo is, laat ik het tegen die tijd weten. Organiseer ik gewoon een Tremoços Festival.

Meer informatie over lupineboontjes

Zelf een veldje beginnen? Bij Mecolavinia of een andere zaak waar ze producten voor de agrarische sector verkopen kun je voor 2,30 euro een zakje ‘sementes tremoços’ halen. Deze kun je in de grond stoppen of behandelen tot ze geel op een schaaltje liggen.

Een tremoço eten?  De schil ontdoe je door in een hoekje te bijten en de binnenkant er vervolgens uit te drukken. Kijk maar eens naar mijn beeldverhaal waarin dit in stappen wordt uitgelegd: Tremoços: lupineboontjes als snack

Geen beeldverhaal meer missen? Vul je e-mailadres rechtsonder in bij de volg-knop. En, no worries, ik heb net zo’n hekel aan spam als jij!