De brem staat te bloeien en de boomgaarden kleuren wit van de bloesem. De dalen zorgen voor eindeloze vergezichten met ontluikend groen.

In mijn familie gaat het verhaal dat in een ver verleden een Portugese koning een prinses uit het hoge noorden trouwde. De prinses leed aan heimwee en verlangde hevig terug naar haar koude vaderland. Om haar leed wat te verzachten liet de koning boomgaarden rondom het kasteel aanleggen. In de lente kleurde de bloesem het uitzicht vanuit haar raam wit, alsof het die nacht gesneeuwd had.

Langs de kustweg tussen Foz do Arelho en Salir do Porto zien we velden vol gele brem. Een oude molen staat idyllisch tussen al deze pracht. Het is een beetje heiig, zoals wel vaker in deze regio. De kust gaat diffuus over in de lucht en de zee.

De Semana Santa is een belangrijke week voor katholiek Portugal. In veel stadjes zijn er processies. In Óbidos gaan we op Goede Vrijdag naar de ‘Begrafenis van Jezus’. Klokslag half tien ’s avonds dooft de gemeente de straatverlichting in het oude vestingstadje. Padvinders met fakkels verlichten de straten en vanuit een oude kerk komen eerst Romeinen.

Daarna volgen mannen in zwarte capes en kleine sierlijke meisjes met lange haren, die enorme engelenvleugels dragen. Een feeëriek schouwspel. Als de baar met het dode lichaam van Jezus de kerk verlaat, speelt het plaatselijke muziekcorps rouwmuziek. De tranen schieten me in de ogen. Jezus ligt op een houten bed omzwachteld met linnen. Het gedreun van de zware passen van de Romeinen klinkt verderop in de smalle straatjes. Het geheel krijgt iets lugubers en ik ben blij dat ik dit niet door de ogen van een tienjarige hoef te zien. Ik zou er dagen niet van kunnen slapen.

Tegelijkertijd val ik stil: indrukwekkend. Zo moet het zijn geweest: aardedonker, alleen het licht van de volle maan en fakkels.

Traditiegetrouw geven mensen elkaar met Pasen amandelen. Om de amandelen zit een laagje gekleurde suiker. En als je mazzel hebt chocola. De amandelen die we dit jaar van buren hebben gekregen zijn verrukkelijk.

Een andere traditie is het bakken van een ‘folar’, een brood met ei erop. Op paaszondag krijgen we een nog warme ‘folar’ van mensen uit het dorp. Zo’n ‘folar’ heeft een lichte smaak naar taai taai.

In sommige gebieden staat ‘gestoofd lam’ op het menu. Op onze tafel verschijnt een stoofpot konijn, aangeboden door een oude buurvrouw die ons een heerlijk gemarineerd konijn voorschotelt. Ik bof dat ik met Pasen weinig aan het eten hoef te doen!