Elk jaar kijk ik uit naar de Enterro do Senhor in feeëriek verlicht Obidos. Alle straatverlichting gaat ’s avonds rond een uurtje of half tien uit en als de Romeinse soldaten marcherend voor de baar van Onze Lieve Heer door de smalle straatjes lopen, ga je terug in de tijd. “Zo moet het geweest zijn”, verzucht mijn moeder.

Bekijk het filmpje maar !

Al weken van tevoren heeft tante Tia geroepen dat ze met ons op paaszondag wil eten in een oud restaurant dat nieuw leven ingeblazen is. Blijkbaar hebben nog een man of 498 hetzelfde idee gehad, want bij Novo Milénio van het roze Caldas International Hotel kunnen we niet eens in de buurt parkeren. Tijdens het lunchbuffet moest ik even aan de sprinkhanenplaag denken, toen ik nét te laat bij de toetjes arriveerde.

Hoe dan ook: een gegeven paard mag je niet in de bek kijken en we prijzen ons gelukkig dat tante Tia zo goed is geweest om ons uit te nodigen. Bovendien is er verder meer dan genoeg. Associaties met de film ‘La Grande Bouffe‘ en ‘het voederen der dieren’ vliegen over tafel. Asterix en Obelix zijn er niets bij! Zelfs het varken draait aan het spit.

Prettige bijkomstigheid (alhoewel mijn man daar nét iets anders over denkt): tijdens en na de lunch kun je dansen. Dus na de verder copieuze maaltijd gaan de beentjes van mijn moeder en mij van de vloer. Onder het motto ‘don’t count the calories, count the memories’ hebben we flink gezondigd en kunnen we best een poging wagen om het overtollige vet weg te dansen.

Mijn moeder en ik verklaren meteen het dansseizoen voor geopend. Overal hangen weer posters van dorpsfeesten in de omgeving. Dus vrienden, gij zijt gewaarschuwd!

Omdat we er ietwat ondervoed uitzien, krijgen we voor het avondmaal van onze lieve buren nog een folar de Páscoa, een typisch Portugees paasbrood met ei in het midden,  en van weer andere buren een gestoofd konijn. Omdat onze kleine doerak, Frans Jozef, doorheeft dat er konijn op tafel staat, wil hij ook proeven en blijft hij maar pogingen ondernemen om op tafel te springen. Vooruit, omdat het Pasen is, krijgt hij een mousse de coelho (blikje konijnenmousse) van de Aldi.

Ook de doden vergeten we met Pasen niet. Traditiegetrouw gaan we naar de begraafplaats, waar mijn overleden oom altijd een kusje op zijn foto krijgt (en de nodige paasparafernalia op zijn steen). Al ruim veertien jaar treurt tante Tia om haar echtgenoot en loopt ze in het zwart.

Portugal kent geen tweede paasdag, dus maandag was het hier weer business as usual. We zijn toe aan nieuwe plantjes en gaan daarom naar een kas, waar een aardige dame, vriendin van mijn tante, in overall druk in de weer is. Bij Guida koop ik voor 2 euro de kleurrijkste margrieten en voor 1,50 euro de roodste geraniums die ik ooit heb gezien. Vidais Planta zit onder bij de begraafplaats van Vidais (tussen Caldas da Rainha en Rio Maior op de N 114).

Alleen jammer dat het twee nachten (en overdag) flink heeft geplensd. Sommige plantjes hebben bijna het loodje gelegd. Ik hoop dat de zon, die inmiddels schijnt, ze weer nieuw leven in weet te blazen!

Dit jaar zit Pasen dicht op 25 april en 1 mei. Toevallig ben ik op de markt van Caldas da Rainha inkopen aan het doen voor de lunch van 45 jaar 25 april als de fanfare langskomt, gevolgd door wat militairen uit de kazerne in de stad. Ik zie stoere meiden meemarcheren. Dat zal 45 jaar geleden wel anders zijn geweest!

Terwijl ik mijn galão ( spreek uit ‘gaa- lauw – n”)  bij het kioskje op het marktplein drink, geniet ik van het schouwspel:  marcherende soldaten, zingende studenten en een vrouw die de Portugese vlag op het voormalige gemeentehuis hijst.

Wat een zegen: 45 jaar democratie! De generatie die nu opgroeit, kan zich geen andere maatschappij voorstellen. Democratie en vrede zijn voor hen zó vanzelfsprekend. Gelukkig! Maar nog niet zo lang geleden hing de plaatselijke apotheker bij mijn opa in de schoorsteen, omdat hij ervan verdacht werd ‘socialistische’ sympathieën te hebben. De beste man is getipt en uit de stad richting het platteland gevlucht. Mijn opa was niet te beroerd hem voor de beruchte staatspolitie van Salazar, de Pide, te verstoppen. Hangend in de enorme schoorsteen van de oven waarin mijn oma brood bakte heeft hij de Pide weten te omzeilen. En wat te denken van de politieke gevangenen in Peniche die daar onder erbarmelijke omstandigheden in het fort in zee gevangen zaten? Ga maar eens kijken en bedenk hoe het is om daar een nachtje door te brengen!

Na 25 april hebben we nóg een vrije dag: 1 mei. Heerlijk, en na regen komt zonneschijn: de komende dagen beloven volgens IPMA, de Portugese KNMI, zonovergoten en warm te zijn.

Te doen tussen Pasen en 1 mei

Zaterdag, op ‘Koningsdag’ (hier uiteraard geen vrije dag) kun je meedoen in het park Dom Carlos van Caldas da Rainha met allerlei activiteiten. En nu ik toch bezig ben: ga dan lunchen bij Raízes, daar hebben ze een buffet waar vegetariërs nu ook eens hun hart kunnen ophalen (quiches, salade). Voor 15 euro lunch je in het weekend (drank en koffie/thee – neem de gemberthee of een galão! –  inclusief).  Ondertussen kun je op zaterdag 27 april ervoor of erna je de calorietjes er weer afhuppelen:  win-win!

Rondom het park heb je ook nog eens de winkel van Bordallo Pinheiro en de nodige andere keramiekwinkeltjes. Voor de kleintjes is er een enorme speeltuin en kun je bootje varen op de vijver (pas wel op: de zwarte zwanen happen flink – daar kunnen mijn kleine neefjes Toob en Thijs over meepraten…)

Over calorieën gesproken: in Obidos is het chocoladefestival  van 25 april tot en met 5 mei aan de gang. Ik ben er jaren geleden eens geweest en vond er niets aan. Een exorbitant hoge toegangsprijs (voor Portugese begrippen) en dan binnen ook nog van alles moeten betalen. Geef mijn chocoladeportie dan maar aan fikkie! Buiten dat: ik krijg al genoeg binnen. Gisteren stond ineens een verrukkelijk stuk cake voor mijn neus bij Bites and Bitaites (blijkbaar zag ik er weer eens uitgehongerd uit) en met het schaamrood op mijn kaken moet ik bekennen dat ik daarna nog een pastel de nata van Forno do Beco ben gaan halen. Ik was toch in de buurt en kon de verleiding om het steegje in te gaan niet weerstaan.

Volgend jaar ook eens de Semana Santa in Óbidos bijwonen? Ga dan naar www.semanasantaobidos.pt

Feestje vieren of eten (en misschien dansen) bij Salão (Novo) Milénio van Caldas Internacional Hotel? Ze hebben een pagina op Facebook, of ga naar de website van het hotel. 

In de adega ernaast organiseren ze vaak fado-avonden. De eerstvolgende is zaterdag 4 mei (kosten 18 euro, eten inclusief). Op de facebookpagina vind je meer info.

Plantjes kopen? Margarida (‘Guida’) van Vidais Planta heeft in haar enorme kassen viooltjes, geraniums, margrieten, lobelia, verbena, chrysanten, anjers, cyclamen en nog veel meer! Klik hier voor haar website: www.vidaisplanta.pt

Altijd al eens naar een dorpsfeest willen gaan? Lees er meer over in dit (al wat oudere) beeldverhaal. En kijk op de aanplakbiljetten die nu overal verschijnen.
Waar is dat feestje?

Geen beeldverhaal meer missen? Binnenkort over het Casa-Museu van Amália Rodrigues in Lissabon, de tuin van Estrela en de Alentejo! Tik je e-mailadres in bij de volgknop of like Zin in Portugal op Facebook.