Altijd leuk als we vrienden van het vliegveld in Lissabon mogen halen. Kunnen we een paar uur de stad in! Zo rond een uurtje of twaalf arriveren en ergens parkeren: bij een winkelcentrum zoals Vasco da Gama/Estação do Oriente of bij Cidade Universitária – beide plekken zijn niet al te ver van het vliegveld. En hopla, met de metro naar de binnenstad.
Largo do Rato en Rua da Escola Politécnica
Ik zit weer eens te appen, waardoor ik niet oplet en we de beoogde metrohalte Marquês do Pombal missen. We willen in Alfama lunchen, maar dat plan laten we nu varen. En wat is er eigenlijk mis met metrohalte Rato? Daarboven begint de Rua da Escola Politécnica! Een prima punt om een tocht door Lissabon te starten. Van hier loop je immers langs de Botanische Tuin en het leuke pleintje van de Jardim do Príncípe Real (Tuin van de Koninklijke Prins) zo via de zijkant van de Bairro Alto en het uitkijkpunt São Pedro de Alcântara naar de Taag!
Voordat we bij het stadsparkje Príncipe Real met eeuwenoude schaduwrijke bomen zijn, duiken we een restaurant in. Onze magen rammelen. We zien een menu voor 9.50 euro: soep, bacalhau of kip, drankje en koffie toe. Een normale prijs voor een lunch! Aan tafel bestel ik twee keer het menu. Tot mijn verrassing zegt de vriendelijke serveerster dat het menu alleen voor vaste klanten geldt en dat wij van de daghap (zelfde bacalhau) gebruik kunnen maken, voor 12 euro. Mijn wenkbrauwen gaan zo omhoog dat het arme kind ons prompt tot vaste klant bombardeert. Ze verontschuldigt zich: “Sorry mevrouw, ik moet dit van mijn baas proberen“. Even overweeg ik het klachtenboek (livro de reclamações) te vragen. De schrik van iedere ondernemer. Wat hier gebeurt, is niet in de haak. Maar het meisje is zo vriendelijk en wij zijn in een goed humeur, dus we laten het zo. Geen zin in gedoe.
Vlakbij Jardim do Príncipe Real zit een hip koffietentje, waar ze ter plekke een sorbetijsje van chocola maken. Het kost een paar centen (één bolletje= 3,50 euro), maar dan heb je ook een goddelijk ijsje dat je op een bankje in het park op kunt eten. Vaste prik als we in dit deel van Lissabon zijn.
Ik ken Lissabon goed, maar toch kijk ik altijd mijn ogen uit. Al wandelend richting het uitkijkpunt van de Miradouro de São Pedro de Alcântara zie ik mooie gevels, oude deuren en restaurants waar we de volgende keer gaan lunchen! Bij de Miradouro bewonderen we de stad nog eens: het kasteel aan de overkant, de daken en de Taag. Wat is Lissabon mooi!
Van dit uitkijkpunt (Miradouro São Pedro de Alcântara) kun je het gele trammetje naar Restauradores nemen, maar wij gaan lopend verder, langs de Igreja de São Roque (mooie kerk) naar de Rua Nova de Trindade. In deze straat zit Cervejaria Trindade, een geliefd restaurant met enorme tegeltableaus. Ik zie dat je hier op woensdagavond fadoconcerten hebt. Leuk voor een andere keer, als we weer eens in de hoofdstad overnachten.
Rua Garrett
Ik zorg altijd dat ik hoe dan ook bij de Rua Garrett uitkom. Meestal neem ik de weg via Praça Luis de Camões, waar ik dan een warme pastel de nata bij A Manteigaria haal (je hoeft écht niet naar Belém voor goddelijke pastéis de nata!).
In de Rua Garrett is altijd wat te beleven (metrostation Baixa-Chiado – prima startpunt ook voor een avondje Bairro Alto). Je treft hier, bij het terras van het etablissement A Brasileira, het bronzen beeld van dichter Fernando Pessoa (fotomomentje), de oudste boekhandel van de wereld (Livraria Bertrand), een antiquariaat (helaas hadden ze het boek dat ik zocht niet) en tegenwoordig ook een filiaal van pastelaria Alcôa: de beroemde banketbakker uit Alcobaça, waar ik overigens een haat-liefde verhouding mee heb. Lekkere taartjes, maar hemel, wat krijg je er in Alcobaça een chagrijnige bediening bij…
Op naar Alfama
De volgende stop: Rua Augusta, met de enorme boog. Vandaag nemen we de lift eens niet naar boven (maar 2,50 euro en zeker de moeite waard!), want we willen nog naar de Taag en door Alfama struinen. De Taag, waar tegenwoordig cruiseschepen duizenden toeristen de stad in spuwen.
Wat een feest om door Alfama te slenteren: overal doorkijkjes, tegeltableaus, restaurantjes, kerken en steegjes. Hier wordt geleefd! Ondertussen houden we de tijd scherp in de gaten. Om half zeven moeten we op het vliegveld zijn. Gelukkig, we hebben zelfs nog tijd om op de Praça do Comércio (ook wel Terreiro do Paço genoemd) een biertje bij Museu da Cerveja te drinken. Dan snel de metro weer in, auto halen en naar de luchthaven!
Handige tips
Lissabon: net geland en dan? Met de metro, bus of taxi!
Lissabon: met de bus naar de rest van Portugal
Lissabon: negen tips voor fenomenaal uitzicht
Lissabon: fietstochtje langs de Taag
Lissabon: het MAAT museum, een nieuwe attractie in Belém
Lissabon: eettentjes in oude markthallen
Lissabon: slapen in een stadspaleis en zoeken naar “A Hollanda” van Ramalho Ortigão
Pinnen in Portugal
We hebben gemerkt dat het sinds kort nogal uitmaakt waar je pint. Ineens zien we allemaal automaten waar ATM op staat. Pin je hier met je normale betaalpas (ING, ABN, RABOBANK etc.), dan kost het je geld! Bij een MULTIBANCO pin je zonder bijkomende kosten!
In Portugal kun je met een Nederlandse bankpas maximaal 400 euro per dag pinnen (2x 200 euro; de ervaring leert overigens, dat zelfs dit niet altijd lukt…)
Voortaan de beeldverhalen meteen in je inbox ontvangen? Vul dan je e-mailadres in bij de volgknop. Of like de pagina van Zin in Portugal op Facebook.
Zin in Portugal? 