Op dit moment is er in Caldas da Rainha een kleine tentoonstelling in het CCC (Centro Cultural de Congressos) van de te vroeg gestorven kunstschilder Manuel Taraio (1956-2008). Tweeënvijftig is hij maar geworden. Geboren in Coimbra en opgeleid in Frankrijk aan de Ecole Supérieure des Beaux-Arts de Bordeaux is hij in zijn jonge jaren in het kunstenaarsstadje, Caldas da Rainha, neergestreken en dertig jaar gebleven, al schilderend in zijn atelier.

Manuel Taraio

Ik kende Taraio persoonlijk. In Portugal is het overigens gebruikelijk dat iemand met zijn achternaam of een andere verzonnen (koos)naam wordt aangeduid. Manuels zijn er genoeg, Taraio’s maar weinig. Zo ken ik een Miguel Rato (Michel de Rat – omdat hij wel eens streken levert), een António Gago (Anton de Stotteraar), een Metuxa (andere naam voor Fátima), talloze Xana’s (koosnaampjes voor Alexandra) en natuurlijk Taraio.

In mijn jonge jaren kwam Taraio bij ons over de vloer. Bezeten als hij was van katten, hield hij van mijn poezen, vier schattige Perzen. Hij wilde er zelf ook graag één. In die tijd was het ontmoetingscentrum van lezend Caldas Livraria 107, nu de sjieke kinderkledingwinkel Neck & Neck op de top van de Rua das Montras. Ook zoiets: ik ken de Rua das Montras alleen als Rua das Montras (Straat van de Etalages). Heb net zelfs op moeten zoeken hoe de straat werkelijk heet: Rua Almirante Cándido Reis.

Op zaterdagmorgen kwam ik Taraio vaak tegen bij Isabel, de eigenaresse van de boekwinkel. Daar liep Gil Vicente, een streepjeskat rond. En later Florbela Espanca, een ander exemplaar, beide katten zijn – hoe kan het ook anders in een boekwinkel- vernoemd naar beroemde schrijvers. Taraio heeft ooit voor Isabel haar geliefde Gil Vicente geschilderd. Tot de opheffing van de boekwinkel heeft dat schilderij bij de kassa gehangen.

Voor mij heeft hij mijn Perzen vereeuwigd. Urenlang heeft hij ze bestudeerd, er foto’s van gemaakt en toen is hij (eindelijk!) aan de slag gegaan. Ik meen me te herinneren dat ik begin 1995 90.000 escudos (omgerekend 900 gulden, nu zo’n 410 euro) heb betaald. Een flink bedrag voor die tijd (Portugal kent zelfs nu nog een minimumloon van 600 euro). Ik gaf destijds bijles en had er lang voor gespaard. Na een omwenteling in mijn leven is het schilderij naar zolder verbannen. Ik kon er niet meer naar kijken. Katten weg, schilderij weg. Tot onlangs.

De tentoonstelling Tambor (trommel) loopt nog tot 10 februari elke middag vanaf 3 uur in het moderne gebouw van het Culturele Centrum, waar binnenkort, zag ik ook, het voltallige orkest van het Gulbenkian – het Portugese Concertgebouworkest – komt spelen. Waar een klein provinciestadje al niet goed voor is!

Blijkbaar hebben ze niet genoeg werken van Taraio bijeen kunnen brengen om het hele kunstexpositiegedeelte te vullen en zijn ze uitgeweken naar de onderste verdieping. Ik las in de krant dat de expositie er een is van werken die nog in bezit van de familie zijn.

Ik loop er moederziel alleen rond op woensdagmiddag 2 januari en laat alle schilderijen goed tot mij doordringen. Bijzonder. Het valt me op dat hoe verder je van een schilderij staat, des te beter het uit de verf komt. Bij een schilderij meen ik de invloed van Renoir (Bal du Moulin de la Galette) en Picasso te herkennen.

Maar ik kan ernaast zitten, want zo’n kunstkenner ben ik nou ook weer niet. Vandaag ga ik terug, samen met mijn man. Nog een keer kijken. En ik raad iedereen aan om langs te gaan! Entree is gratis, dus wip naar binnen. Je kunt er in het Caldas Café Concerto (Tons Sons e Sabores) – hoe kan het ook anders hier in deze omgeving – ook prima eten: driegangen lunch 9 euro en ’s avonds 13 euro.

Wie weet zie ik je daar!

Handige informatie

Website met agenda exposities, muziek-, theater en dansvoorstellingen : Centro Cultural Congresso Caldas da Rainha

Faceboopagina Tons Sons e Sabores (restaurant van het Culturele Centrum)

Op internet vind ik weinig verwijzingen naar Manuel Taraio. Wel kom ik een of twee sites tegen waarop werk van hem is geveild. De prijzen verbazen me: voor slechts een paar honderd euro heb je al een (echte?) Taraio.

Caldas da Rainha heeft een eigen Kunstacademie (Escola Superior de Artes e Design – ESAD).

Meer lezen over Caldas da Rainha? Klik dan op een beeldverhaal hieronder:

De vijf musea in Caldas da Rainha en Simppetra – beeldhouwers aan het werk.

Carnaval in Caldas: vijf dagen vol festiviteiten

Piemels spotten in Caldas da Rainha

Lofzang op Caldas da Rainha

Geen beeldverhaal meer missen? Vul je e-mailadres in bij VOLG! Dan krijg je het volgende verhaal meteen in je inbox.

Obrigada!