Ik ben nooit iets kwijt. Ten minste, niet voor lang. Ik vind altijd alles rap terug. Van mijn moeder heb ik namelijk geleerd meteen de Heilige Antonius aan te roepen:

“Heilige Antonius, goede vrind, maak dat ik mijn ….. vind!”

Of het werkt? Nou, reken maar. Zo heb ik ooit in een van de containers bij de mensa van de Universidade de Lisboa mijn contactlens teruggevonden. Ik was zo dom geweest om mijn (harde) lens, die ik net nieuw had en in mijn oog brandde, tijdens het eten uit te doen en het contactlensdoosje op het dienblad te laten staan. Ik kan me nog heugen dat de lens 40.000 escudo’s kostte (destijds 400 gulden, een astronomisch bedrag voor een student). De volgende morgen ben ik voor dag en dauw naar de kantine gerend om de medewerkers te bevragen. En jawel, ze hadden inderdaad een raar doosje gezien, opengemaakt, in gevoeld, niets gevonden en dus in de container gegooid. In welke container? Dat wisten ze niet meer. Fijn! Tot grote hilariteit van het personeel heb ik gevraagd of ik in de enorme afvalcontainers mocht zoeken. Na diep ademhalen (en de nodige verzoeken aan de Heilige Antonius) ben ik met de middelste container begonnen. Net toen ik zo’n beetje tot aan mijn middel in de etensresten hing, zag ik een doosje: mijn contactlensdoosje. Open. Dus, dag lens. Maar nee, de Heilige Antonius was me gunstig gezind. De lens had zich vastgezogen aan de bolle onderkant. De opticien vond het een meesterlijk verhaal en heeft de lens zorgvuldig (en kosteloos) grondig gereinigd. Nog jaren plezier van de lens gehad!

Maar nu: ik mis een usb-stickje met veel werk. Ik ben tien dagen in de weer met aanroepen. Zonder al te veel resultaat, helaas. De Heilige Antonius heeft zich nog niet laten vermurwen. Ook niet door het legertje hulptroepen trouwens. Zo viste mijn moeder een kleine zilveren Antonius uit haar handtas. “Heb ik altijd bij me!”, zei ze vrolijk. “Zal Hem voor je aanspreken.” Verder heeft een vriendin in Limburg een beeldje van de Heilige Antonius voor me gekocht.

En wat te denken van de geestige collage die een aardige collega heeft gemaakt? Waarop mijn oude baas opperde om er een bidprentje van te maken en die overal op te hangen (ging me net iets te ver, Henk!).

Daarnaast prijkte er tot mijn verrassing zaterdagavond een zilveren Heilige Antonius op het oude po-kastje naast het bed, waarin ik slaap als ik bij mijn moeder op bezoek ben.

Mijn lieve moedertje heeft zaterdagmorgen de moeite genomen om de halve stad door te lopen in de hoop een exemplaar voor mij aan te schaffen. Ik heb er duidelijk een nodig!

Helemaal apart was de gewaarwording toen ik in het huis van mijn moeder de trap opliep. Hoe heb ik kunnen vergeten dat we een tableau van Hem hadden? Daar hing Hij gewoon, in al zijn tegelglorie: de Heilige Antonius!

Santos Populares

Juni is de maand van de religieuze feesten: de Santos Populares (Volkse Heiligen). Het begint met het feest van de Heilige Antonius (12 en 13 juni), gevolgd door de feesten voor Sint Jan (23 en 24 juni) en eindigend met Sint Pieter op 29 juni.

Of al die devotie heeft gewerkt? Tot nu toe nog niet, maar ik houd goede hoop! Zeker nu we zijn naamdag naderen: 13 juni. De Heilige Antonius-verering bereikt deze dagen enorme hoogtes in Portugal. Op de vooravond van het feest zijn er in Lissabon de Marchas Populares (Volkse Marsen). In de oude wijken strijden de bewoners voor de prijs van de mooiste mars (kleding, make up, choreografie). De hele Avenida de Liberdade is op 12 juni één grote parade van dans, vreugde en verliefde stelletjes. De Heilige Antonius is er namelijk niet alleen voor mensen die iets kwijt zijn. Nee, Hij is ook de naamsheilige van de geliefden. Jonge mannen horen hun meisjes deze avond een manjerico te geven. De verkoop van dit aan basilicum verwante plantje stijgt daarom in de maand juni tot ongekende hoogte.

Ik kan het weten, want ooit ben ik op deze avond al mijn ieniemienie plantjes,  die ik in het Knusperhäuschen  – zo noemde mijn Duitse oma de stek waar ik woonde destijds – aan de buitenkant in de kozijnen had uitgestald, kwijtgeraakt. Allemaal! Blijkbaar hadden veel vrijers geen manjericootje kunnen bemachtigen of was het makkelijker om bij mij over het lage hek te klimmen en mijn plantjes mee te nemen. Ik heb er de volgende morgen vreselijk om moeten lachen. Zie hier: heb ik die zwoele nacht maar mooi mijn bijdrage aan Cupido geleverd!

Ook buiten Lissabon en Oporto wordt er stevig feestgevierd. Zaterdagavond laat ben ik in Caldas da Rainha naar de Marchas Populares ter ere van mijn grote vrind, de Heilige Antonius, gelopen. Ik blijf het ontroerend vinden hoe hier alles met elkaar gevierd wordt. Geen scheiding tussen jong en oud. De jongste deelnemer (drie jaar oud!) staat parmantig vooraan. Hij heeft er zin in! Hele deelgemeentes en dorpen doen enthousiast mee.

Handige informatie

Festiviteiten ter gelegenheid van de Santos Populares in Lissabon en Porto: visitportugal.com

En Heilige Antonius, goede vrind, als u maakt dat ik mijn stickje vind, dan beloof ik U bij deze plechtig dat er een nieuw tegeltableau komt. Deal?

E desde já, muito obrigada!