Vorig jaar hebben we in juni Cinque Terre (Italië) bezocht. Ik moest er meteen aan denken toen we begin mei – na een uur rijden door verbrand gebied – eindelijk Piódão zagen liggen. Zo kleurrijk als de dorpjes van Cinque Terre zijn, zo grauw en grijs is Piódão (spreek uit pie-oh-daumg).





Wat een verademing in vergelijking met de vijf dorpjes aan de Italiaanse kust: hier geen massatoerisme, maar hoogstens overdag wat bezoekers en ’s avond een bijna uitgestorven dorp. Ik heb uren door het middeleeuwse stratenplan gedwaald op zoek naar mooie doorkijkjes en ben rijkelijk beloond. Om elke hoek kon ik wel een romantisch plaatje schieten. En wat een magistrale ligging, omgeven door groene heuvels!

Weg van de bewoonde wereld
Ik snap volkomen dat dit leistenendorpje (Aldeia de Xisto) eeuwenlang een plek is geweest voor herders, paardenfokkers en lui die van de aardbodem wilden verdwijnen (struikrovers, moordenaars en in ongenade gevallen edellieden). Zo heeft een van de moordenaars van Inês de Castro (lees het verhaal!) zich hier verborgen gehouden en is hierdoor aan de toorn van Dom Pedro ontsnapt.
Tegenwoordig hoef je je blijkbaar niet druk te maken om het dievengilde: ik zie touwtjes uit deuren hangen!
In de oude bakkerij
We overnachten in de oude bakkerij van het dorp: Casa da Padaria. Na een aantal jaren van verval is de bakkerij door de zoon en schoondochter opgeknapt en nu een bijzonder gerieflijke én authentieke bed and breakfast. Kamer 4 is voor twee nachten de plek waar we over het dorp en de bergen uit kunnen kijken.
Het ontbijt aan de grote tafel in de bakkersruimte mét de oorspronkelijke oven is heerlijk (inclusief een serie huisgemaakte jam en taarten). De kweeperenjam en de kersenjam zijn een aanrader! En natuurlijk mag ik in dit rijtje de queijo fresco com doce de abóbora (witte verse kaas met pompoenjam) niet vergeten.


Voor twee nachten plus vorstelijk ontbijt bij Casa da Padaria hebben we slechts 100 euro betaald. Rechtstreeks boeken – en niet via booking.com of een andere site – vinden ze fijn en je krijgt een goede prijs.
Casa da Padaria
E-mail: casa.padaria@sapo.pt
Vaste lijn: 00 351 235 732 773
Mobiele telefoon: 00 351 964 889 498
Adres: Rua Cónego Manuel Fernandes Nogueira, Piódão).
Parkeren voor de deur is uitgesloten, maar je kunt wel je auto bij de begraafplaats kwijt.
Piódão: een bewoond dorp
Er wonen ruim 200 mensen in dit dorp en tegenwoordig zijn er ook enkele gezinnen neergestreken.
Bij het centrale plein tref je een behoorlijk restaurant (Delícias do Piódão), waar je beslist de Chanfana moet proeven. Vlak daarnaast zit café en souvenirwinkel Solar dos Pachecos. Hier hebben we de lekkerste tosti’s sinds tijden gegeten! Bovendien verkopen ze leren hoeden, sloffen met schapenvacht (heerlijk warm, mag ik proefondervindelijk vaststellen, want ik heb een paar gekocht) en daarnaast veel souvenirs van leisteen.
Helemaal anno 2018 is het dorp echter nog niet. Zo is er nergens een pinautomaat te bekennen. Dus reis je af naar deze uithoek: neem voldoende contant geld mee!









Wandelen van leistenendorpje naar leistenendorpje
En wat doe je als je in Piódão bent? Naast door het dorp dwalen en eindeloos foto’s schieten? Je gaat wandelen! Er zijn lange en korte wandelingen uitgezet. Ons plan was om ’s morgens de route naar het volgende leistenendorp, Foz de Égua, te lopen. Alleen zijn we weer eens verdwaald…
Maar daarover een andere keer meer!
Niets missen van Zin in Portugal? Vul je e-mailadres bij de volgknop in en je ontvangt voortaan elk nieuw beeldverhaal meteen in je inbox (en, no worries, ik heb net zo’n hekel aan spam als jij!).
Of like de Facebookpagina van Zin in Portugal!
Vragen of afmelden voor de beeldverhalen? Stuur dan een mailtje naar zininportugal@gmail.com.
Wat een heerlijk verhaal. Het voelt aan alsof je er bij bent. Lijkt me heerlijk hier te zijn voor een fijne, mooie, lange, lekkere en rustige vakantie.
LikeLike
We zijn er pas weer geweest en kunnen alleen maar onderschrijven wat je hierover vermeld. Het is geweldig mooi en indrukwekkend hoe de huizen daar zijn opgebouwd. De weg ernaar toe was triest vanwege de enorm grote verbrande gebieden, maar er was ook al weer groen zichtbaar tussen de zwartgeblakerde stammen wat hoop geeft.
LikeLike
Wij waren er een maand geleden, heel leuk dorpje. Heel mooi is de kerk ook. Zeker een bezoekje waard!
Maar de weg er naartoe vonden we niet zo fijn….(we wonen zelf ook in het verbrande gebied, Travanca de Lagos).
Toen we er 3 jaar geleden naartoe reden, was alles nog groen, zoals bij ons trouwens, dat geeft wel een triest gevoel.
Maar dat doet niets af aan de schoonheid van Piodao.
LikeLike