Het plan is om ’s morgens naar Mafra te vertrekken, maar op de zonovergoten vrijdag 7 januari zijn we rond twaalven nog in Caldas da Rainha. We besluiten eerst even in Peniche te gaan eten en na de lunch naar Mafra te rijden.

Al tijden willen we bij Profresco eten, een plek waar je verse vis kunt afhalen en waar je ook kunt eten. Van de zomer zijn we er twee keer geweest en twee keer zat het loeivol en hadden we geen plek (reserveren is dus in het hoogseizoen en op hoogtijdagen écht een must).

Voor de zekerheid bel ik even op en ja, er is plek, dus een half uur later schuiven we aan in de eetzaal van dit visrestaurant. Voordat we naar de ruimte waar gegeten wordt lopen, bewonderen we de tong en tonijn in het gedeelte waar de vis verkocht wordt. Je kunt hier je vis uitkiezen, die wordt dan gewogen en je betaalt 9 euro extra per kilo vis voor de bereiding. Gewoon iets van de kaart kiezen kan ook. Wij besluiten eerst maar eens de kaart te bekijken. Daar staan zulke lekkere dingen op dat twee uit ons gezelschap voor gerechten op de kaart kiezen en twee voor een visje (nou ja, visje…) uit de vitrine.

Het is een begin van een geweldige ervaring. Zonder de poespas van een sjiek sterrenrestaurant, waar we dit etablissement gerust qua eten mee durven te vergelijken, worden hier gerechten opgediend die nog lang in ons geheugen zullen blijven hangen.

Als couvert nemen we geroosterd brood met boter, inktviskroketten en paté van krab. In een woord verrukkelijk. Die inktviskroketten zijn een openbaring.

De heren in het gezelschap zijn verguld met de creme de marisco en sopa de peixe. En over onze hoofdgerechten zijn we lyrisch, kortom, een restaurant om ‘even’ beetje voor om te rijden!

Een toetje wilden we niet, maar we hebben ons laten overhalen en voortaan bestellen we hier zeker de cheesecake met ginja (de cheesecake is licht bevroren en de combinatie met ginja geeft een mooi effect).

De grillige kustlijn met de bezienswaardigheden laten we op deze voor mij laatste vakantiedag zitten, want Mafra is ons doel en nog op uurtje rijden.

Meer weten over Peniche en de rotsformaties, houten vlonders, prachtige kapel en vuurtoren? Lees dan: De grillige kust van Peniche

Profresco zit aan Estrada Marginal Norte van Peniche, vlakbij de grote supermarkt. Om te reserveren bel je : 00 351 262 785 186. Dit is hun website : https://profresco.wixsite.com/profresco

Wij waren zo’n dertig euro per persoon voor onze maaltijd kwijt. En we hebben van elke cent genoten.

Palácio de Mafra

Tweehonderd tweeëndertig meter telt de gang die de vertrekken van de koningin met die van de koning verbindt. Ik kan me niet voorstellen dat het erg aanlokkelijk is om je eega ’s avonds te bezoeken als je eerst bijna een kwart kilometer voor echtelijk vertier en wat menselijke warmte moet overbruggen… En dit paleis is koud in de winter, echt!

Wat een aanblik heeft dit gebouw, waar ook nog een klooster in zat. Het paleisdeel en de basiliek zijn te bezoeken. Om door de gangen te dwalen koop je een kaartje links van de ingang van de basiliek (als je met je neus op de trappen voor de kerk staat, links dus). Voor zes euro kun je naar binnen, senioren krijgen in Portugal doorgaans 50% korting en op zondagmorgen tot meestal uurtje of twee zijn musea gratis (voor ingezetenen, dus niet voor buitenlanders… ).

We zijn de enigen die door de lange gang van 232 meter lopen. Enkele suppoosten houden het bezoek op een prettige manier in de gaten en vinden het leuk om iets te vertellen. Zo weet ik dat de basiliek te beklimmen is als je het van tevoren aanvraagt. Iets om een volgende keer te doen. Ook kun je met een gids verder de prachtige bibliotheek in, als je een verzoek aan de organisatie achter dit paleis wijdt.

Verder leer ik van een bijzonder aardige suppoost dat de vertrekken van de koningin en die van de koning ooit andersom waren. En dat bij de koningin het wiegje heeft gestaan. Vol trots vertelt deze suppoost dat de gang in Mafra langer is dan de gang in het Escorial en dat de koepel van de basiliek lijkt op die in Augsburg.

In tegenstelling tot het Palácio da Pena, dat hier op een steenworp afstand ligt – drie kwartier met de koets, dus met de auto zéker sneller -, is dit paleis sober. Somber zelfs. Laat ik het zo zeggen, de koningin woonde niet gezelliger dan wij 😉.

Bijzonder vind ik in dit gebouw de ziekenboeg, die helaas niet meer helemaal te bezoeken is. De vorige keer dat we hier waren liepen we er helemaal doorheen.

Jammer, maar begrijpelijk, is ook dat je niet ver de bibliotheek in mag. Wat zou ik graag de hele bibliotheek hebben bekeken!

Na ons bezoek lopen we nog de basiliek in. Die is vrij toegankelijk. En dan gaan we traditiegetrouw naar Polo Norte , een pastelaria /padaria waar tout Mafra zijn gebak en brood haalt. Deze zaak zit op een hoek aan het plein voor het paleis.

Tot onze verrassing ontdekken we een nevenvestiging van de Indiër Deli Darbar uit Caldas da Rainha op een andere hoek voor het paleis. Het is dat onze magen nog vol zijn van de lunch bij Profresco en de pastéis de nata van Polo Norte, anders waren we hier zeker voor onze curry (navratan korma, nummer 74!!, en tandoori neergestreken!).

Terug naar Caldas da Rainha rijdend, denk ik ‘Portugal wat ben je mooi en veelzijdig!’.

Ook prettig : dat zonnetje. Ik zit dit beeldverhaaltje deze zaterdagmiddag in januari buiten met Lara op schoot en de andere twee poezen om me heen in de zon te tikken.

Wat ben ik toch een gezegend mens!

Palácio de Mafra bezoeken? Hier vind je de info http://www.palaciomafra.gov.pt/pt-PT/visitas/bilheteira/ContentList.aspx

Geen beeldverhaal van Zin in Portugal meer missen? Tik je emailadres bij de volgknop in. Dan verschijnen de volgende beeldverhalen in je inbox.

De komende weken krijg ik het erg druk, dus wellicht moet u eventjes wachten op een volgend stukje. Até breve 🤗