Wat doe je als je een jarige in je midden hebt? Dan doe je natuurlijk iets speciaals. Dus wij gaan een dagje naar Aveiro!

In reisgidsen wordt deze bezienswaardigheid tussen Porto en de oude universiteitsstad, Coimbra, ook wel het ‘Venetië van Portugal’ genoemd. Ik snap wel waarom: de plek waar je in een grote moliceiro (boot) stapt, heeft wel iets weg van Venetië. Vrolijke schippers nemen je mee over de grachten en laten, en passant, de vele Art Nouveau-panden zien.

Bij het Museu de Arte Nova kun je een route halen. Daarnaast is het er vlak en heeft de gemeente gratis fietsen beschikbaar gesteld. Maar bovenal: in Aveiro wordt geleefd! Hier wonen nog mensen, er is bedrijvigheid, er zijn restaurants en winkels. Mooi detail: het grote winkelcentrum langs een van de kanalen is door een Nederlands architectenbureau ontworpen.

Tegen het middaguur komen we in Aveiro aan. We hebben trek én een jarige Judith in ons midden. Op een rustig pleintje nét buiten het centrum vinden we meteen een restaurantje: soep, hoofdmaaltijd en koffie toe voor 6,50 euro bij Onda Verde. Kijk, daar zou je in Venetië ietsje meer voor betalen…Maar dit is Portugal. Jippie!

In Portugal staat niemand er vreemd van te kijken als de jarige zélf een taart mee naar het restaurant neemt. Ik ren naar een pastelaria (banketbakker) om de hoek (ook prettig, in deze contreien zit op elke hoek wel een zaak met zoetigheden). Daar zie ik de lekkerste taarten, dus kiezen is moeilijk, maar uiteindelijk kom ik met een fors exemplaar aanzetten. Aan het eind van onze maaltijd bij Onda Verde, brengt de bediening koffie én taart: onze taart!  En nee, je hoeft hier niet extra voor te betalen. Portugal hè! Sterker nog: ik ken menig uitbater die deze verjaardagspartijtjes graag ziet komen. Vier je je feestje in zijn tent, dan hoeft de jarige niet te betalen en krijg je een fles (Portugese) Champagne toe. Ze zijn natuurlijk niet helemaal gek, die Portugezen. Je groepje verjaardagsgasten moet wel minstens uit een man of tien bestaan… Ook leuk: op sommige avonden zijn er wel twee of drie jarigen in de zaal. Hoe vaak we al niet uit volle borst “Parabéns a você” voor wildvreemden hebben meegezongen!

Voor de jarige Judith volgt nóg een verrassing: op de gondel, waarmee we door de grachten varen, zit een gids met een gitaar en al varend wordt ze – bijzonder vals, dat dan weer wel- door iedereen toegezongen.

Onze gids, Daniel, die in uitstekend Engels zijn verhaal over de stad doet en een aardige zanger is, heeft voor ons nog een nummer in petto. Een oud nummer over dikke en dunne vrouwen. Het komt erop neer dat hij niet kan kiezen…

Handige informatie

Wij zijn met Incrível Odisseia (www.aveiro-moments.com) meegevaren. Een tochtje duurt drie kwartier en kost 10 euro per persoon (kinderen 5 euro). Incrível Odisseia meert aan bij de Rua dos Clube Galitos, vlakbij het pleintje waaraan een gebouw (Language Center) versierd is met kleurrijke tegeltableaus. Prettige bijkomstigheid: hun aanlegsteiger is nét tegenover het drukke gedeelte voor het Turismo de Aveiro, dus je hebt hier sneller kans, en al helemaal op drukke zaterdagen in de zomer, dat je meteen de boot op kunt.

Een moliceiro is trouwens een boot die vroeger diende voor het vervoeren van algen. Deze algen werden vervolgens in de landbouw gebruikt. Tegenwoordig zijn het kleurrijke schepen, met bijzonder pikante teksten aan de voor- en achterkant. Welke teksten? Ga ik niet verklappen: leuk, om zelf uit te dokteren!

Op weekdagen is het betaald parkeren in Aveiro, behalve iets buiten het centrum. Bij het “Parque dos Remadores Olímpicos” kun je nog steeds gratis parkeren en binnen twee minuten sta je hartje centrum!

Wij stonden gewoon gratis (want het was zaterdag 11 augustus). Niet aan Parque dos Remadores, maar aan de Cais do Paraíso. Vandaar zijn we het bruggetje over gegaan richting Largo do Conselheiro Queiroz.  Je staat dan meteen bij het restaurant waar we hebben geluncht (Onda Verde). Ik raad iedereen aan via de Rua Clemente de Melo Sagres de Freitas naar het drukkere centrum te lopen. Wát een plaatje is dit straatje!

Nog meer Aveiro

Aveiro heeft ooit direct aan zee gelegen. Ten tijde van de Romeinen heette de stad Talabriga. Tot in de zestiende eeuw voeren kabeljauwvissers vanuit Aveiro richting New Foundland. Maar vandaag de dag ligt Aveiro niet meer aan zee. Het is nog goed te zien dat Aveiro een welvarende stad is geweest. Veel panden zijn rijkelijk versierd. Daniel, onze schipper en gids, heeft ons verteld dat de tegels op de huizen niet louter een ornamenteel doel hebben: nee, ze dienen ook ter bescherming. Door je huis van tegels te voorzien, heb je in dit gebied met zilte zeelucht minder onderhoud. Een geverfd huis kun je blijven verven. Een betegeld huis blijft eeuwig mooi.

Niets missen van Zin in Portugal? Bij de volgknop kun je je e-mailadres invullen. Het volgende beeldverhaal krijg je dan meteen in je inbox. En, no worries, ik heb net zo’n hekel aan spam als jij!
Of like de Facebookpagina van Zin in Portugal! Daar post ik de nieuwe beeldverhalen ook en kun je naar believen doorklikken naar de verhalen.