Mislukte pastéis de nata

We hebben altijd sterk de neiging om alles dat goed gaat op social media te zetten. Maar vandaag, op deze regenachtige Sint Maarten, maak ik maar eens een uitzondering: een halve ochtend bezigheidstherapie in de keuken heeft me deze mislukte pastéis de nata (spreek uit pas-teiz de naata) opgeleverd:

#zininportugal — Volgens “***Lisboeta***” horen ze ná dertien minuten goudbruin te zijn. Nou, mooi niet. Dus dan nog maar even in de oven!

Balen en geen idee wat er mis ging. Ik heb écht de hele rataplan netjes uitgevoerd (tjonge, wat was dit een ingewikkelde bereiding van een pastel de nata!).
De andere recepten uit dit kook/kijk/reisboek lukten zonder veel haperingen én waren heel lekker (vooral de Bolo de Bolacha).

Ik kan eindeloos door dit boek bladeren. Wat een mooie foto’s en verhalen. Ook zo leuk dat er steeds kleine bladzijdes tussen zitten die extra informatie geven. Als je nog een kerst- of sintcadeau voor een Portugal-liefhebber zoekt: met Lisboeta van chefkok Nuno Mendes maak je zeker de blits! Het dikke mooi vormgegeven boek kost rond de dertig euro en is verkrijgbaar in het Nederlands, Engels en natuurlijk in het Portugees.

Pastel de nata

Je kunt me er wakker voor maken: een pastel de nata! Vooral als ze nog niet zo lang uit de oven zijn en het deeg knisperig tussen je tanden uiteenvalt terwijl de gele vulling je mond in sijpelt. Heerlijk!

Elk zichzelf respecterende pastelaria (banketbakker) heeft pastéis de nata in de vitrine liggen. Een pastel de nata hoort vers te zijn. Ik heb er altijd bijzonder de pest over in als ik een wat oudere pastel krijg en het deeg niet meer lekker knapperig is. Daarom hieronder de zaken in Lissabon waar er dagelijks honderden, zo niet duizenden, gemaakt worden. Dus waar eet je de lekkerste?

Pastéis de Belém: de pastel uit de wijk Bethlehem

In Lissabon is er een wijk die Bethlehem heet: Belém. Van oudsher is Belém een belangrijk deel van de stad. Het presidentieel paleis is er gevestigd, er staat een oude kerk, het monument voor de ontdekkingsreizen kun je beklimmen en de toren van Belém, een verdedigingswerk in de Taag, bezoeken. Trek daarom wel een paar uur uit voor dit stadsdeel. En natuurlijk: bij de tramhalte, vlakbij het Jerónimos-klooster, heb je de wereldberoemde Fábrica dos Pastéis de Belém. En als ik zeg ‘wereldberoemd’, dan is het ook wereldberoemd. Vol afgrijzen sta ik soms te kijken naar de lange rij bij de ingang en de busladingen Japanners, Chinezen, Amerikanen die er worden afgezet. Maar laat je niet afschrikken! Hier de gouden tip: loop gewoon naar binnen, want….. de meeste toeristen weten niet beter en gaan braaf in de rij staan. Wil je een zitplaats, dan loop je gewoon door het smalle gangetje naar achteren, richting de toiletten, et voilà, de ene zaal na de andere kom je tegen. Met een beetje mazzel heb je meteen plek en anders wacht je vijf minuten totdat er een tafeltje vrij komt. Ondertussen bekijk je hoe de pastéis worden gemaakt, de schitterende tegeltableaus en de medemensen die al aan het genieten zijn!

Twee jaar geleden moest ik de dag na kerst een vriendin van het vliegveld halen. Ze had de eerste vlucht vanuit Amsterdam en was al om half negen ’s morgens in Lissabon. Van het vliegveld zijn we linea recta naar ‘Bethlehem’ gereden. Beter dan met een verse Pastel de Belém kun je je dag niet beginnen. We hebben meteen zes van die lekkere custardtaartjes besteld, daarna nog zes en nog zes om mee te nemen (voor de rest van de dag). Ze waren zó lekker vers!

Kleine kanttekening: na zes pastéis zat ik érg vol. Mijn spijsverteringskanaal bleek niet zo gecharmeerd van deze overkill aan room. Ik heb weken geen pastel meer durven aanraken…

Confeitaria Nacional

Deze oudste banketbakker van Lissabon heeft een specialiteit: een chocolade pastel de nata! En héél prettig. De oudste zaak zit hartje centrum, tussen de pleinen Rossio en Praça da Figueira (exacte adres: Praça da Figueira nummer 16!). Ook handig weetje: op dit plein kun je het best op de tram richting Belém stappen én niet op de Praça do Comércio (want hier sta je bij het beginpunt en bij het andere plein heb je misschien úberhaupt geen plek in het trammetje meer).

Binnen lijkt het net alsof je een ander tijdperk instapt. Ondertussen hebben ze in Belém (vlakbij de Toren van Belém, op een ponton in de Taag) en op het vliegveld ook zaken. Zelfs in die foeilelijke hangar van de budgetmaatschappijen zit een Confeitaria Nacional. Het wachten bij het inchecken bij Easyjet en Transavia wordt stukken draaglijker met een pastel de nata in de hand!

Manteigaria

Tegenwoordig hoef je écht niet meer naar Belém voor een uitmuntende pastel de nata. Ik ben helemaal weg van A Manteigaria.

Zij hebben een zaak in Lisbon Time Out Market en vlakbij het kruispunt van Praça Luís de Camões en de Rua Garrett, de straat waar je Fernando Pessoa in brons gegoten voor Café A Brasileira kunt bewonderen.

Héél fijn: deze vestiging van Manteigaria heeft tot middernacht verse pastéis. Niet zo gek, want deze zaak in de Rua do Loreto 2 zit zo’n beetje op de inlooproute van de Bairro Alto. Dus voor een écht avondje Lissabon: met een pastelletje achter je kiezen het nachtleven in!

Zelf proberen?

Twee jaar geleden heb ik al eens een recept voor pastéis de nata gepubliceerd. En die pastéis zijn nog nooit mislukt (én veel simpeler en sneller te maken!).

Liz Ribbens van K van Koken heeft ook een mooi recept voor pastéis de nata. Neem sowieso maar eens een kijkje op deze website van Liz, die aan de Zilverkust woont, en recepten (niet alleen Portugese, trouwens!) publiceert. Recepten die vergezeld worden van foto’s om je vingers bij af te likken!

Mijn dag is altijd volmaakt met een galão (Portuguese versie van een Latte Macchiato) en een verse (!) pastel de nata. We hebben thuis de grap “A pastel de nata a day keeps the doctor away“. Ik zou zeggen, probeer ze zelf eens!