Het strand van het witte zand dat is de vertaling van Praia da Areia Branca (pra-ja dah arree-ja bran-ka). Oké, we komen hier meestal niet voor het strand, maar voor een maaltijd. Naar Praia da Areia Branca rijden is echt een uitje voor ons. Bij Pizzaria da Praia heb je fantastisch uitzicht over de oceaan én eet je prima. Ook buiten het seizoen is het een feest om naar de blauwe oceaan te kijken. Na het eten een duik en een wandeling in de warme maanden. Wat wil een mens nog meer?

Twee aan tafel nemen bijna áltijd de Especialidade da Casa: Pasta al Grana Padano – zie het filmpje dat ik van het klaarmaken van mijn pasta heb gemaakt. Mijn man laat hier een calzone van zijn pizza maken. Kan met elke pizza hebben we begrepen. Hij neemt een van de vegetarische varianten.

Website en menu Pizzaria da Praia – op dinsdag trouwens gesloten. Ik raad je aan te reserveren of vroeg te komen. De familiepizza’s zijn reusachtig. Leuk om met je kinderen te nemen!

Passadiços bij Praia da Areia Branca

Overal in Portugal verschijnen passadiços, walkways, houten vlonders die je door bergpassen, of langs rotspartijen en stranden leiden. Wil je een spectaculaire wandeling maken? Ga dan naar Arouca en loop de Passadiços do Paiva. Neem dan ook die lange hangbrug over een ravijn mee!

Lees er meer over in Passadiços do Paiva: plankiertocht van 8 km

Bij Lourinhã heb je aan het strand van Areia Branca ook zo’n plankiertocht. Veel korter natuurlijk, maar ook heel fijn om te lopen. Deels loop je over een vlonder, deels over een onverharde weg. Vooral omdat je langs de oceaan loopt, levert dit mooie vergezichten op. Ook prettig: het is nou ook weer niet een héle lange wandeling, dus prima te doen als je een uurtje zoet wil zijn.

Je loopt vanaf de boulevard bij het restaurant Pizzaria da Praia richting de heuvel. De boulevard gaat naadloos over in een houten vlonder die je over een klein stroompje omhoog leidt. Eenmaal boven bij de molen (Rua Moinho do Roque) zijn we dezelfde route weer teruggelopen. Je zou daar ook je auto neer kunnen zetten en de tocht naar beneden kunnen lopen. De molen is een B&B zie ik net op internet. Mooi plekje!

De ruige zee is ook uitermate geschikt om te bodysurfen. In Areia Branca vind je daar surfscholen voor. Sowieso is de hele kust geschikt. Baleal en Peniche liggen op een steenworp afstand! Mocht je daar in de buurt zijn dan kan ik een eenvoudig uitziend visrestaurant, Restaurante Bateira, langs de doorgaande route bij Atouguia da Baleia van harte aanbevelen: daar zetten ze een dampende Arroz de Tamboril op tafel (- zeeduivel in een grote keramieken pot, goed voor drie, vier personen). Ze zijn ook meesters in het grillen van verse vis. Zal de credits niet voor mezelf houden. Deze gouden tip komt van Judith en Wim!

Geen beeldverhaal van Zin in Portugal meer missen? Tik je e-mailadres in bij de volgknop en ontvang net als de honderden andere trouwe volgers het volgende beeldverhaal meteen in de inbox. ‘In de pen’ zitten de komende tijd beeldverhalen over het familiebedrijf Mariquinhas, já, die van de Ginja. Een verhaal over beautiful Braga en het historische Ponte de Lima met een uitstapje naar fotogeniek Palácio da Brejoeira (bij de Spaanse grens in het noorden). Ook ga ik schrijven over een museumhuis dat speciaal gebouwd is voor de fotografiehobby van een rijke boer in de paardenhoofdstad van Portugal, Golegã, en aan de stadstuinen van Lissabon en dan speciaal de Jardim do Torel zal binnenkort ook aandacht worden besteed.

Daarnaast deel ik af en toe leuke weetjes! Wist je dat je vanaf 1 september nu de hele zondag gratis een staatsmuseum in mag? Dit was voorheen tot 14.00 uur. Wel een kanttekening: dit geldt alleen voor ingezetenen van Portugal. Dus toeristen, helaas… Er gaan veel te weinig Portugezen naar een museum. Zeventig procent van de bezoekers is doorgaans een niet ingezetene van Portugal, een toerist dus.

En je mag altijd gratis naar binnen als je in Portugal leraar, onder de 12 óf student op een universiteit of hoge school bent. Kijk, daar zouden ze in andere landen eens een voorbeeld aan kunnen nemen! Senioren (vanaf 65 jaar), buitenlanders of Portugezen, krijgen bijna overal ook een fikse kortingen én voor gezinnen zijn er vaak familietickets. Wel even je identiteitspapieren meenemen, want er wordt soms om gevraagd. Vooral als de senior in kwestie nog een jong uiterlijk heeft….

Verder natuurlijk tips over leuke plekjes of nieuwe restaurants in en rondom Caldas da Rainha. Zoals deze: de romantische binnentuin bij Dona Branca! Niet gek opkijken als je een bakje op tafel krijgt, waarvan je denkt ‘welke navelstreng moet hier doorgeknipt worden?’. Kortom, enige horizonverbreding was nodig voor ons, als provincialen: het is héél hip om zo je pizza te knippen. Had ik even gemist.

Dona Branca zit tussen het oude kuuroord en Turismo, vlakbij het oude marktplein van Caldas da Rainha waar dagelijks in de ochtend een groenten- en fruitmarkt plaatsvindt.

Aan reserveren voor minder dan vier doen ze bij Dona Branca niet. Ze hebben trouwens alleen pizza’s. Boven ziet er leuk uit, maar kan erg rokerig zijn (de afvoer van de pizza-oven wil binnen nog wel eens rook veroorzaken hebben we gemerkt, dus zorg dan dat je bij het open raam zit). Buiten is het meest romantisch. Doorgaans zijn ze snel, maar de laatste keer hebben we toch een half uurtje op ons eten moeten wachten. Ze hebben geen grote keuze, maar de pizza’s die ze maken zijn super. Probeer die met champignons en limoen! Ook lief: je krijgt een gratis karaf water en een klein glaasje huiswijn is 1 euro. Deze pizzeria zit in de garage van een prachtig roze Art Nouveau-pand. Ik ben blij dat dit pand eindelijk is opgeknapt en wens het hippe en creatieve team van Dona Branca veel succes. Ik snap alleen niet waarom ze voor Dona Branca hebben gekozen. De naam Dona Branca roept bij mijn generatie heel wat op. In mijn jonge jaren is er een Dona Branca veelvuldig in het nieuws geweest: “Ze was een vrouw die niet eens vier jaar lagere school had genoten maar wel de Bankier van het Volk werd genoemd. Dona Branca beloofde vanaf de jaren vijftig tot de jaren tachtig van de vorige eeuw mensen enorm hoge rentes op geld dat ze bij haar inlegden en heeft zo, met een pyramide-achtig schema, veel eenvoudige (en minder eenvoudige) mensen flink wat geld gekost toen ze tegen de lamp liep. Haar veroordeling in de jaren tachtig (tien jaar) heeft ze niet in de gevangenis volbracht. Ze mocht eerder naar huis en is in een tehuis, oud, blind en eenzaam, gestorven. Op haar begrafenis waren vijf mensen“, lees ik op wikipedia.

In deze Dona Branca serveren ze pizza’s en geen idee of ze bewust voor deze naam hebben gekozen. Zal het ze de volgende keer eens vragen!

Adres: R. do Provedor Frei Jorge de São Paulo 26, Caldas da Rainha

Até breve!