Dit jaar hebben we voor het eerst Oud en Nieuw in de Soos gevierd. Elk zichzelf  respecterend gehucht heeft hier een Associação Recreativa, een gezelligheidsvereniging, door ons steevast Soos genoemd. Zo ook ons kleine dorpje. We komen er alleen zelden. Mijn vader wilde er nog niet dood gevonden worden: ‘er wordt alleen geroddeld’. Tja, dat begrijp ik wel. Onze familie gaf nogal weinig aanleiding om NIET tot gesprekstof te dienen. Ik heb een opa gehad die liever op pad ging met zijn minnares – de schooljuf van het dorp – dan met zijn vrouw en kinderen. Na zijn dood vonden we foto’s waaruit bleek dat ze samen zo’n beetje overal in Portugal en ook ver daarbuiten zijn geweest. Mijn oma, de tengere, Maria de Jesus, is nooit veel verder gekomen dan Lissabon. En dat  alleen maar omdat ze moest herstellen van de geboorte van mijn vader.

Tijden veranderen, opa is allang dood en wij houden wel van een schranspartij met recht op een dansje van een lokale DJ. Dus rond half negen op Oudejaarsavond zijn we, in onze beste kleren,  naar de Soos gelopen. Goed voor een Asterix en Obelix-avondje: compleet met vreugdevuur buiten. Wat een hoeveelheid en dan hebben we het niet eens over het toetjesbuffet.

Toch willen we ook het grote feest in de stad niet missen. Dus rond half twaalf kachelen we richting Caldas da Rainha, waar Banda Xeque al flink bezig is en waar gedanst wordt op het plein bij de bibliotheek. Een en al vrolijkheid: iedereen neemt eigen (Portugese) Champagne en glazen mee. De gemeente zorgt om middernacht voor vuurwerk en muziek. Ideale combinatie. Zelf oom agent heeft een leuke avond!

Rond een uurtje of één terug naar ons fijne dorpje, waar DJ Joel al heeft gewaarschuwd tot acht uur in de ochtend door te gaan. En inderdaad, het is een dolle boel daar in onze Soos. Menig ingetogen dorpsgenoot gooit alle remmen los. Tot mijn verbazing rukt een mevrouw op leeftijd het kroontje met 2019 dat ik op mijn kunstig geföhnde haren (wat kunnen kappers trouwens föhnen in Portugal!) pardoes van mijn bol. We hebben reuze lol om alle gekkigheid: volwassenen spelen tikkertje, er wordt sensueel gedanst (door vooral zestig plus!) en de gevulde krab smaakt weergaloos! Tot in het ochtendgloren doordansen redden we allang niet meer, dus om een uurtje of half drie gaan we weer heuveltje op, onder een schitterende sterrenhemel. Alles is perfect. Wat een begin van 2019!

Gelukkige kat, gelukkige stervelingen

Vooruit: het is maar een keer nieuwjaarsdag 2019, dus Frans Jozef krijgt een blikje zalm in plaats van zijn gebruikelijke brokken. Vreemd dat zo’n beestje meteen doorheeft dat hij iets anders krijgt. Na meneer vijf keer van het aanrecht te hebben getrokken, zet ik het schoteltje op de grond en keep de inhoud van het blikje zonder verdere plichtplegingen op de schotel. Het wordt nog net niet uit mijn handen gerukt. Alleen jammer dat Frans maar niet wil geloven dat aan zijn poezengeluk een eind komt als het op is. Ik vind hem een uur later half in een omgegooide prullenbak. Hij is net bezig het laatste restje uit het blikje te likken en met geen mogelijkheid uit de prullenbak te krijgen voordat zelfs ook maar de geur van dit lekkers is verdwenen.

Alles draait in Portugal om eten (of in ieder geval bij ons in de familie). We leven van maaltijd naar maaltijd. Op oudejaarsavond de dorpsschranspartij, op nieuwjaarsdag brunchen met vrienden en buren in het oude stadspark. Soms is het leven een (eet)feestje! Bij Raízes in het park van Caldas da Rainha hebben ze op zaterdag en zondag een brunch tussen half één en half drie voor 15 euro (inclusief drank). En heel plezierig: voor onze vegetarische medemens is er nou eens genoeg. Puree van rode zoete aardappel, verrukkelijke quiches, een rauwe, maar licht aangebakken, tonijn in een goddelijke salade met gegrilde paprika-puree en verder toetjes om je vingers bij af te likken. Lang leve 2019!

Maar dan: Hollandse vrienden zijn voor de brunch al een nieuwjaarsduik in Foz do Arelho gaan nemen (compleet met Unox-muts). En ik wil natuurlijk niet achterblijven. Dus na de lunch is het mijn beurt. Nou, dat doe ik NOOIT meer. Heel aardig dat dezelfde vrienden enthousiast met mij nog een keer het water in willen rennen, maar ik ben na een paar seconden alweer gillend van de kou op weg naar mijn handdoek op het strand. Wat een hel is zo’n duik, zeg! Toch is het mijn eer te na en als zij zich alweer aan het aankleden zijn, onderneem ik poging nummer 2. Die lukt wel. Graças a Deus!

Bij thuiskomst brandt de grote houtkachel en ik kruip er nog net niet in. Gelukkig gaan we snel weer eten. Onze onvolprezen buurman heeft een Bolo Rainha gebracht. Wat een leven. Iedereen de beste wensen voor 2019 en Viva Portugal!

The day after

Wel jammer dat 2 januari met een lekke band begint…

Maar hé, we tellen gewoon onze zegeningen en nemen nog een lekker stukje Bolo Rainha!

Voor volgend jaar

Ook zin in zo’n Portugese Oud en Nieuw? In de grote steden organiseert de gemeente op pleinen feesten, compleet met vuurwerkshow.  Ik heb op de televisie leuke beelden gezien van Lissabon (Terreiro do Paço), Coimbra en Porto. Aan de Zilverkust (streek boven Lissabon) doen bijna alle gemeentes ook mee. In São Martinho (strand) waren podia, in Caldas da Rainha ook. Kijk gewoon op de websites van de steden.

Daarnaast is het zeer gebruikelijk om in een restaurant je oudejaarsavond door te brengen. Overal op Facebook zag ik mogelijkheden voor zo’n reveillon voorbijkomen (vanaf 35 euro per persoon, meestal rond de 55 euro of duurder trouwens). Wat krijg je ervoor? Een hele avond en nacht eten en drinken plus vertier (dansen!).

Voor de Portugese elite is het een must om oud en nieuw op Madeira te vieren (schijnt de meest spectaculaire vuurwerkshow van het land te hebben). Dan heb je het echt gemaakt. Onbetaalbaar voor het gewone volk, dat wel.

De kerstvakantie is een prima periode om in Portugal te vertoeven. De steden zijn prachtig verlicht en overal is de kerstgedachte aanwezig!

Dus, zien we je volgend jaar in Portugal?

Geen beeldverhaal meer missen? Vul je e-mailadres bij de volgknop in. Een volgend verhaal verschijnt meteen in je inbox!