Ik ben even kwijt hoe deze wonderlijke tuin heet, want in de afgelopen jaren is dit landgoed van 35 hectare vaak van naam veranderd: Jardim da Paz? Buddha Eden? Quinta dos Loridos? Bacalhôa?

Als ik me het goed herinner, is dit project gestart onder de naam Buddha Eden, met de toevoeging Jardim da Paz, vredestuin. In de begintijd heb ik me erover verwonderd wie nou in godesnaam hier, in the middle of nowhere, een Boeddhabeeldentuin wilde beginnen. Megalomaan, noemt mijn man het tot op de dag van vandaag. Of is het visionair? Hoe dan ook: wát een trekpleister van jewelste is deze tuin geworden! En het draait allang niet meer alleen om de Boeddha’s!

Wat promotie betreft zijn ze in ieder geval nog zoekende. Op dit moment bestaat de website buddhaeden.com niet eens meer (al staat die nog wél vermeld op de site van Bombarral, de gemeente waar deze tuin onder valt).

Nee, je moet naar een website van een wijnproducent om informatie over deze tuin te vinden: bacalhoa.pt en dan doorklikken naar enoturismo. Deze site is er in het Portugees, Engels en Chinees. Chinees? Já, Chinees! Portugal heeft een bijzonder aantrekkelijk vestigingsklimaat voor Chinezen (iets waar mijn landgenoten niet altijd even blij mee zijn, kan ik u wel vertellen. Portugese ondernemers vinden hun riante belastingvoordelen oneerlijke concurrentie, maar dát is niet het verhaal dat ik hier wil vertellen…).

Om meer over de vredestuin te weten te komen, surf je dus naar de facebookpagina of website van het wijnmerk Bacalhôa (mét een wonderlijk acento circunflexo op de o in het echt, maar zonder dat accent op de websites!).

Bacalhôa is in een jaar of tien tot een grote speler op de Portugese wijnmarkt uitgegroeid en op hun site vind je nog meer quintas, die je met een bezoek kunt vereren. Blijkbaar is wijn (Bacalhôa) nu iets belangrijker dan Boeddha, want de promotie van deze tuin verloopt via een Facebookpagina die BacalhoaBuddhaEden heet…

Hoe zit het precies?

Ik heb geen idee in wiens handen de beeldentuin en de andere wijngoederen op dit moment zijn. Degene die het plan heeft opgevat om dit gebied te verblijden met een mooie tuin is enigszins in een slecht daglicht komen te staan, omdat iets niet helemaal in orde bleek met al zijn geldstromen. Ik meen dat de Portugese staat nu de belangen behartigt, maar het kan ook zijn dat het proces nog loopt. Ik sla deze pagina’s in de krant meestal over, want soms zijn die zaken zo gecompliceerd dat een leek er toch weinig van begrijpt. De bottomline is meestal: ineens duikt iemand met veel geld op, doet vele filantropische dingen, dan blijkt de vork nét even anders in de steel te zitten en gaat er een beerput open. Jammer!

Hoe dan ook: de ontstaansgeschiedenis van deze plek is meer dan nobel. Na de verwoesting van de Buddhas of Bamyan in 2001 heeft ene, voor mij tot dan toe onbekende, José Berardo het plan opgevat om de wereld een vredesplek te geven. Zijn oog is gevallen op de al bestaande Quinta dos Loridos in Carvalhal, nabij Bombarral. Op de 35 hectares van deze boerderij begint deze puissant rijke José een wijngoed én een beeldentuin mét in het begin voornamelijk Boeddha’s en terracottasoldaten.

In de eerste dagen van de ontstaansgeschiedenis mogen mensen uit de buurt gewoon door het park struinen. Ik vermoed dat het een jaar of dertien geleden is dat we voor het eerst Buddha Eden hebben bezocht en lollige foto’s tussen de soldaatjes hebben gemaakt. Bij ons thuis is het trouwens altijd Buddha Eden gebleven, niks Bacalhôa!

Dat er nu moderne kunst en Afrikaanse beelden staan, maakt het extra interessant. Na de jaren van gratis toegang volgen er jaren met een bijzonder laag toegangstarief en krijgen we een fles wijn bij de uitgang mee als we het terrein weer verlaten (those where the days, haha). Inmiddels is de toegangsprijs 5 euro en 4 euro voor het treintje (facultatief).

We hebben dus het park zien veranderen. Het gekleurde terracottaleger met 600 soldaten, waar je vrolijke foto’s tussen kon maken, is anno 2021 afgeschermd en blauw geverfd.

In het Japans aandoende gedeelte zwemmen inmiddels flink wat koikarpers. Er zijn ondertussen 1000 (!) palmen geplant en er is een gedeelte, rechts van de ingang, bijgekomen waar ik me altijd in een Oosters sprookje waan als ik langs het water flaneer. Daarnaast zijn de 200 Afrikaanse beelden, waar ik al eens eerder over heb geschreven, zéér de moeite waard én dan heb ik het nog niet eens gehad over de moderne en hedendaagse landschapskunst met kolossale kunstwerken van Joana Vasconcelos, Alexander Calder, Fernando Botero, Tony Cragg, Lynn Chadwick en Allen Jones.

Wie Instagramwaardige plaatjes wil schieten kan hier zijn hart ophalen! Op drukke dagen wel even heel boos kijken om een fotogeniek plekje voor jezelf te krijgen, zodat het net lijkt alsof je alleen in het park dwaalt.

Quinta dos Loridos/Bacalhôa Buddha Eden ligt in Carvalhal- Bombarral en is vanuit Lissabon in drie kwartier via de A-8 ( richting Leiria/Porto) prima te bereiken. Op nog geen 10 minuten van deze vredestuin heb je ook nog eens het beeldige Óbidos. In de buurt zijn genoeg stranden om aan je teint te werken:

• Praia da Areia Branca : op dit strand is een hip Italiaans restaurant ‘Pizzaria da Praia” waar we vorige zomer geweldig hebben gegeten terwijl onze arme kater Frans een MRIscan bij een lokale dierenarts onderging en wij gedwongen door de drie uur durende wachttijd maar van de nood een deugd hebben gemaakt door de omgeving te verkennen.
• Praia da Consolação, een strand waar een vriendin van beweert dat je hier bruiner wordt dan op welk ander strand dan ook.
• Baleal en Peniche, voor de échte surfdudes onder ons (en natuurlijk voor surfles!! Op elke leeftijd leuk, trouwens, heb ik proefondervinderlijk vastgesteld).
• Praia del Rey en de golfresorts daar in de buurt.
• En natuurlijk mijn favoriete strand tot tien/vijftien jaar terug: Praia do Rio Cortiço – inmiddels flink uit de gratie in ons midden door het jetsetterige karakter > we zijn en blijven ten slotte een boerenfamilie 😉 .
  • Ja, ik had al gezien dat het populairder werd en dat bloot in zee zwemmen en daarna pielenaakt zonnen er niet meer bij was, maar toch was ik zwaar beledigd toen er parasolletjes van een sjiek hotel bij dit strand verschenen en wij geacht werden onze standlakens er niet in de buurt neer te leggen. Portugal kent geen privéstranden, bij wet verboden, maar dit leek er toch even verdomd veel op! Toen was voor mij de maat vol en sindsdien hebben we het enorme en gezellige familiestand Foz do Arelho herontdekt. In dit tijdperk van Nieuwe Preutsheid ligt toch niemand meer topless of bloot op het strand. De laatste keer dat ik mijn bikinibovenstuk afdeed, is alweer jaren terug en ik had hem net zou gauw weer om als eraf, want een vader stootte luidkeels zijn zoontje van een jaar of twaalf aan en riep zo hard ‘Mamas!’ dat ik met het schaamrood op mijn kaken nog net kon voorkomen dat het halve strand mijn kant op keek. “Mamas” in het Portugees” betekent namelijk niet “moeders”, dat betekent gewoon heel banaal “tieten”.
• In dit rijtje mag de Lagoa de Óbidos met alle prachtige plekjes, wandel- en fietsroutes én watersportmogelijkheden niet ontbreken. Bijzonder leuk : met een maritiem bioloog de lagune op om vogels te spotten en om het ballet van kitesurfers van de zeilscholen te bewonderen! Mijn moeder en ik hebben twee uur gedobberd en het was heerlijk. Ik zie op de website van deze bioloog, Intertidal, dat ze er ook fietsen, supplanken en kayaks verhuren en je kunt er ook terecht als je wilt hiken of de hele route langs de lagune wilt fietsen (trek daar maar een dagje voor uit!)

Meer informatie over Bacalhôa – Buddha Eden?

Website Bacalhôa – waar je meer wijnquintas vindt die je kunt bezoeken

Facebookpagina van Bacalhôa – Buddha Eden. Deze pagina lijkt de meest recente informatie te hebben.

Website van de gemeente Bombarral

Coördinaten Bacalhôa Buddha Eden: 39°16’33.24″N | 9° 8’24.23″O

Op dit moment is de tuin elke dag, behalve op 1 januari en 25 december, van 9 tot 19.00 uur te bezoeken (maar in deze fase van de lockdown wel in weekenden en feestdagen al om 13.00 uur gesloten). Parkeren is gratis (hoop dat dit zo blijft!).

Entree kost tegenwoordig 5 euro, maar kinderen tot 12 jaar mogen gratis naar binnen. Er rijdt een treintje door het park, voor 4 euro per persoon mag je mee (kinderen betalen hier volgens mij ook).

Voor wie het wil combineren met een wijnproeverij: kijk dan op de site van Bacalhôa. Overigens: voordat je naar de uitgang gaat, kom je hoe dan ook door de wijnkiosk en krijg je bijna altijd wel een glaasje aangeboden. Ten minste, wij wel, of misschien komt dat doordat wij eruit zien als dorstig volk dat wel wijntje lust, dát kan natuurlijk ook.

Wil je mijn eerdere artikelen over deze tuin lezen? Ga dan naar :

Een wonderlijke beeldentuin in Bombarral uit 2015

Afrikaanse beelden in Buddha Eden

Voor kinderen wellicht leuk en ook in de buurt, mijn blogpost over het Dinosauruspark: Dinopark in Lourinhã

Meer weten over de omgeving? Lees dan ook over het eeuwenoude kuuroord Caldas da Rainha, met het gezellige familiestrand Foz do Arelho en pittoresk Óbidos (denk ook aan Ginja de Óbidos)!

Caldas da Rainha: vijf musea

Lofzang op Caldas da Rainha

Bordallo Pinheiro -keramiek

Delft in Portugal

Piemels spotten in Caldas da Rainha (over de traditie om keramieken piemels te schenken)

Een vaginale douche van stinkend bronwater (over het eeuwenoude hospitaal waar niet zo welriekend heet bronwater je van alles kon genezen)

Óbidos

Wil je vogels spotten, wandelen, fietsen, kayakken, kiten, survivallen of mee met een dinosaurustour? Intertidal uit Foz do Arelho organiseert het allemaal. Mijn moeder en ik zijn met een vlot (gemotoriseerd, dat wél) de lagune op geweest en we hebben een heerlijke middag gehad. Neerploffen op het grote strand met gezellige boulevard of op een van de vele zandstrandjes bij de lagune kan natuurlijk ook. En mocht je mensen zien die als flamingo’s voorovergebogen in het water staan: die zijn kokkels voor het avondmaal aan het oprapen! Over flamingo’s gesproken: ook die hebben de wonderschone lagune ontdekt en strijken er vaak, in de buurt van de zijarmen van de lagune neer.

Last but not least: met dank aan Shiela en Joy voor de vele leuke foto’s. Ik heb rijkelijk uit mijn archief van augustus 2020 geput. Dit jaar weer?

Geen van de kleurrijke beeldverhalen van Zin in Portugal meer missen? Tik je naam bij de volgknop en dan krijg je net als de andere 551 trouwe volgers het volgende beeldverhaal rechtstreeks in je inbox.