Beetje Rietveld in Portugal

Oké, geen echte Rietveldstoel, maar het model doet ons er wel sterk aan denken! Wat staan ze mooi in het oude stadspark onder de Céu de Vidro (de glazen hemel) in Caldas da Rainha! Dus toen ik er laatst een te koop zag, dacht ik: “mooi projectje”!

Ik vind het opvallend hoeveel hippe winkels er tegenwoordig in het straatbeeld verschijnen. Leuke koffietentjes, hele winkels met alleen maar sneakers aan de wand (hoe is het mogelijk?!) en hoe je mensen een pand vol conservenblikjes binnen krijgt, weten ze in Óbidos heel goed: met decorstukken creëer je een ambiance van een oude bibliotheek!

Bij Citrus op het oude marktplein kun je lekker ontbijten en lunchen. Of koffiedrinken (eventueel soja-cappuccino)

Maar waar ik van houd : kinderen en kleinkinderen die de winkels van hun familie met enthousiasme de 21e eeuw inschieten. De winkel van Sr. Jacinto in de Rua Miguel Bombarda is zo’n voorbeeld. Wat doe je met een stoffige fourniturenwinkel? Die bouw je om tot een etalage van je eigen creatieve brein én je laat andere kunstenaars ook van de plek gebruik maken! Ik kachel tegenwoordig voor souvenirs, ansichtkaarten, schriftjes, de mooiste stoffen en geurtjes naar deze winkel (geen Ritualsgeurtjes, nee, beddenspray van Aldeia da Roupa Branca!).

Kijk ook naar het plafond als je Sr Jacinto inloopt!

Op een doodnormale dag stond hij daar: op straat, voor de deur van Sr. Jacinto. Een stoel zoals in het park, een ongepolijste versie van de ‘Rietveld’-stoel! Zal wel een prijskaartje aanhangen, dacht ik. Maar nee, 80 euro! Als we die nou eens in Rietveld-rood verven? Ooooh!

Eerst maar eens opzoeken welke code Rietveld-rood heeft. Op internet valt zoiets gelukkig zó te vinden. Tijdens zo’n zoektocht leer je veel. Nooit geweten dat verfkleuren ‘RAL’-codes hebben en die van Rietveld luistert naar RAL 3001.

Dan stap twee: vind een winkel waar ze deze kleur maken. Ook dat bleek geen enkel probleem. In de zona industrial van Caldas da Rainha zit MRF een enorm bedrijf gespecialiseerd in alles dat je nodig hebt voor het bouwen van een huis. Alle aannemers uit de buurt en verre omstreken zijn daar kind aan huis. Maar ook voor particulieren met een bijzondere vraag doen ze hun best, hebben we gemerkt. RAL 3001? Geen probleem. En met stijgende verbazing zie ik voor het eerst van mijn leven hoe zo’n kleur tot stand komt.

Voor van alles: een topzaak! Hun site is trouwens deels in het Engels, dus ga je bouwen, kijk hier eens!

Ik zou met alle plezier zo’n stoel willen verven, maar dit soort dingen wordt me meestal uit handen genomen. Waarschijnlijk doordat men weinig vertrouwen in mijn verftalent heeft. Of misschien kijk ik in de beginfase al zo hulpeloos dat de mannen in mijn omgeving denken ‘ach gossie, laten we haar maar snel uit haar lijden verlossen’. Waar ik altijd dankbaar van gebruik maak, want ik ken mijn plek in het universum van de bricolagewereld: ik heb het bij mijn vader nooit verder geschopt dat schroeven- , beitel- of hameraangever. Ook beslist een nobele taak, nietwaar?

Nog in wording: een van de vele verffases.

Na schuren, grondverf, weer schuren, weer grondverf, rode verf, nog een keer rode verf en uren drogen zijn we zo trots op het eindresultaat dat we de Rietveld-stoel omgedoopt hebben tot de W.-stoel! Ere aan wie ere toekomt: als je zoveel uren in een stoel aan een stoel besteed hebt, hoort die naar je vernoemd te worden. Bovendien is het helemaal geen Rietveld-stoel. Nee, zo’n model heet in het Portugees ‘um Aviador‘, een vliegenier.

En heel eerlijk: deze ‘vliegenier’ zit véél beter! Van onze ‘echte’ Rietveldstoel- die mijn man al jaren geleden aan de hand van tekeningen zelf getimmerd en in de juiste kleuren geverfd heeft, krijg ik na tien minuten altijd eikenhouten billen (sorry Rietveldminnend Nederland: het is een mooie stoel, maar zitplezier nul!).

In dit model kun je ten minste met kat en boek op schoot een poos lezen. En dat lezen is beslist geen straf in deze rode stoel met een groen dal als decor. Dus kom maar op Maarten ’t Hart met je volgende boek!

(En wil je weten waarom ik dit zeg? Lees dan mijn vorige blogpost maar)!

Geen beeldverhaal van Zin in Portugal meer missen? Vul je e-mailadres in bij de volgknop en je ontvangt het volgende verhaal meteen in je inbox!

Mijn hotspots in Caldas da Rainha

Natuurlijk: Sr Jacinto!

De winkel van Sr Jacinto loopt helemaal door naar een kleine patio, waar vaak meubels van hout staan. Daarnaast hebben ze hier een atelier en geven ze, af en toe, naaicursussen voor kinderen of andere workshops.

Hoe leuk is het om een tegel te hebben van de gevel van een huis uit Caldas (ook van Sr. Jacinto!)

Bites & Bitaites. Ontbijtje voor 2,50 euro: fruitsalade, koffie, taart of geroosterd brood. En de twee bijzonder aardige mannen serveren ook een prima lunch voor 5,50 euro. Op instagram en Facebook posten ze in de ochtend wat voor gerechten ze serveren.

Loja do Ca-lho (Winkel van de Piemel) in de Rua da Liberdade 19 (straat van Citrus in en naar beneden).

Wat kom ik hier graag voor kleine cadeautjes van keramiek die duidelijk met veel liefde zijn gemaakt!

En nee, ze verkopen echt niet alleen piemelmagneetjes! Overigens: als je er een laat inpakken, krijg je van Mónica het foldertje erbij (dus dan sta je niet helemaal met je mond vol tanden als je de royale gever van zo’n bijzonder souvenir bent)

De mooiste tegels en huisnummers vind je ook bij Loja do Ca-lho, en kerstversieringen, schaaltjes, kettingen van keramiek! Daarnaast zamelt Mónica altijd geld in voor Crapaa, de plaatselijke organisatie voor opvang van honden en katten (en die hebben écht hulp nodig!)

Op de oude vismarkt zit een lijstenwinkel QuadroLar. Ik heb me de afgelopen jaren te weinig gerealiseerd hoe zo’n mooie lijst echt het verschil kan maken. Dus de laatste tijd loop ik nog al eens naar QuadroLar van meneer Mario Eusébio op de Praça 5 de Outubro (het plein dat ik steevast nog ‘de oude vismarkt’ noem).

Prettige bijkomstigheid, barretjes en enkele eettentjes – vooral jeugd na het avondeten op zoek naar vrienden en vertier- en ook niet verkeerd: je kunt eronder parkeren – eerste uur gratis!

Over het doopjurkje van mijn vader, links op de foto, schrijf ik binnenkort. Het jurkje was ingelijst en heeft jarenlang in een kapelletje in het dorp gehangen. Nu was het tijd voor een nieuwe lijst.

Bij QuadroLar verkopen ze ook handgeschilderde doeken van António Paulino met als decor Óbidos of Caldas da Rainha ( ze zijn trouwens niet eens zo duur!)

Je moet ervan houden: het betere brei-, haak- en borduurwerk. Ik smolt toen ik deze gehaakte sandaaltjes in een vitrine aan de muur op de hoek van het busstation en postkantoor zag!

En ja, ook in de patisseriewereld is de piemel doorgedrongen. Dus sta niet gek te kijken als je ineens een exemplaar voorgeschoteld krijgt!

Bij banketbakkers in een van de straatjes naar het oude park zie je veel piemels. Lees er meer over in het beeldverhaal ‘Piemels spotten in Caldas da Rainha’

Die piemels staan dan vervolgens wel weer beeldig op een Bordallo Pinheiro- schaal. Deze keramiekfabriek is in Portugal erg bekend. Elk huishouden heeft iets van Bordallo Pinheiro! Bij de achteringang van het park, vlakbij het Museu da Cerâmica – ook een parel trouwens – kun je naar de winkel van Bordallo Pinheiro.

Mijn hart ligt echt bij dit kleine provinciestadje: Caldas da Rainha. Laatst ontdekte ik ineens een enorme muurschildering met allemaal koninginnen. Natuurlijk: Caldas (heetwaterbronnen) da Rainha (van de koningin). Houd het oude in ere. En geef de jeugd de ruimte. Ik geloof dat ze in Caldas die boodschap hebben begrepen!