Bij Saramago denk je aan José Saramago, de enige Portugese schrijver die de Nobelprijs van de Literatuur heeft gewonnen. Ik ben geen uitgesproken fan van deze schrijver. Saramago heeft een hekel aan interpunctie. Hierdoor zijn de zinnen soms zo lang  dat een gewone sterveling (ik dus) volledig de draad kwijt raakt. Maar zijn Memorial do Convento (vertaald in het Nederlands door Harrie Lemmens) is een must voor wie het statige koninklijke paleis van Mafra – niet ver van Lissabon! – gaat bezoeken.

Wat ik sinds vandaag weet, is dat Saramago eigenlijk een akkerbloem is. Verre familie van de radijs. Tijdens mijn ochtendwandeling hangt mijn kleine Sony-toestel om mijn nek te bungelen en om de haverklap ontdek ik een bloemetje dat beslist op de foto moet.

Wat een zegen is zo’n kleine camera! Mijn schouders en nek zijn er zó blij mee. En deze camera (Sony RX 100 – M3) doet beslist niet onder voor een digitale spiegelreflex. Kortom: dit had ik jaren eerder moeten doen!

Terwijl ik vol overgave een berm induik voor de volgende fotosessie, stapt een vrouw in duster uit het afgelegen huis vlakbij de plek waar ik bezig ben. Ja, men houdt hier de omgeving goed in de gaten. Weinig kans dat je onopgemerkt voorbijkomt!

Ik loop vandaag in korte broek, heb mijn haar slordig opgestoken en mijn bril op. De vrouw, aan haar slaperige uitdrukking te zien ook net ontwaakt, herkent me aanvankelijk niet. Terwijl we haar gisteren nog op het etentje voor het plaatselijke bejaardentehuis hebben gesproken. Maar toen zag ik er keurig uit, heel anders dan nu met mijn verwilderde coupe en sjofele kleding. Misschien is ze daarnaast – net als ik – een beetje kippig. Voordat ze denkt dat ze vreemd volk in haar berm heeft, roep ik daarom enthousiast ‘Bom dia, lindas flores aqui (Goedemorgen, mooie bloemen hier)!’.
“Oh, wat leuk”, roept ze terug, “mooi hè, al die saramagos!”

Hè? Saramagos, saramagos? Komt de naam van Saramago van de gele veldbloem die nu hele velden bedekt? Nou ja! Zo krijg je op een zonovergoten ochtend weggedoken in een berm ineens een gelere kijk op de wereldliteratuur…

Saramago,  ook bekend onder: Raphanus raphanistrum 
Familie van: Cruciferae/Brassicaceae

Etentje voor het plaatselijke bejaardentehuis

Het bejaardentehuis is af, maar de financiering voor de inhoud (bedden, kasten, keuken) is nog niet rond. Dus allerlei initiatieven zijn er om de 100.000 euro bijeen te schrapen. Zo ook een lunch in de sporthal van de deelgemeente. Zo’n vijfhonderd mensen uit de buurt betalen 10 euro voor een maaltijd die bestaat uit Sopa da Pedra (erg voedzame soep!), gestoofd varkensvlees en gegrilde kip. Wijn, water en limonade zijn in overvloed aanwezig. Na de lunch volgt een toetjesbuffet van gargantueske afmetingen. Veel dames hebben hun uiterste best gedaan om de lekkerste taarten te bakken.

Wat een gemeenschapszin! Iedereen spant zich in. En ik sta iedere keer weer te kijken hoe ze met vrijwilligers dit soort evenementen regelen. Logistiek een hele toer! Het enthousiasme blijft ervan af spatten. Zo leuk en gezellig!

Aan de sportievelingen is trouwens ook gedacht:  voor de lunch kun je een wandeling van zes of twaalf kilometer voor het goede doel maken. Na de wandeling staat een leger jongelui klaar om je bloeddruk en cholesterol te meten.  Of om blaren door te prikken.  Mooi neveneffect van zo’n flinke ochtendwandeling door de heuvels: genoeg eetlust voor het buffet!

Een kleine rekensom levert op dat de deelgemeente er met dit festijn nog lang niet is. Daarom vragen ze nu rijke particulieren en bedrijven om een kamer in het tehuis te sponsoren. Als dank komt er dan een bordje met jouw naam of de naam van je bedrijf in de kamer te hangen.

En voor wie geïnteresseerd is om in de Portugese zon zijn oude dag te slijten: vanaf 850 euro kun je in het strak vormgegeven centrum terecht. Liefdevolle verzorging en lekker eten inbegrepen. Luiers en medicijnen zijn echter voor eigen rekening. Dat dan weer wel…