Hoe is het mogelijk dat ik dit heb gemist? Een dorp in de buurt dat de geschiedenis van Pedro en Inês ademt? Dat vol staat met kunstuitingen? Het is me werkelijk een raadsel waarom ik tot op heden geen enkele notie had van het dorpje Moledo, in de gemeente Lourinhã. Maar dat is het leuke…
Categorie: Geschiedenis Portugal
Lunch in Palácio do Bussaco
Het wordt tijd om het kerstcadeau van mijn moeder te verzilveren, voordat kerst 2022 voor de deur staat. In het kader van “Zeg maar ja tegen het leven en maak mooie herinneringen” belanden we in Palácio do Buçaco (Bussaco in de voormalige spelling). Zo’n vijftien jaar geleden hebben we hier een nachtje geslapen en dat…
Santarém en Pedro Cabral
Als je nu in je geheugen aan het graven bent en denkt ‘wie is ook alweer Pedro Cabral?’, dan hier de hint: Vasco da Gama heeft Indië ontdekt. En, Pedro Cabral, welk historisch feit kunnen we op zijn conto schrijven? Et voilà: aan hem hebben we te danken dat er op het Zuid-Amerikaanse continent dik…
Queen Elizabeth II en Portugal
Mijn herinnering aan de Engelse koningin: ergens begin millennium op een middag in Bath, met mijn oudste Engelse nichtje, nu in de twintig, als klein meisje op de schouders van haar oom, mijn wederhelft. We blijken zo maar getuige te worden van een bezoek van de Engelse koningin aan Bath. Wat ik me er ook…
Alcobaça: sarcofaag van koningin Urraca
Nee, nu eens niet een verhaal over de prachtige graftombes van Pedro en Inês in de kerk van Alcobaça, maar het verhaal van een ander grafmonument, dat van de vrouw van koning Afonso II. In een zijkapel van de kerk van Alcobaça heb ik in januari toevallig lang naar deze door vier stevige zuilen gedragen…
Hoera: Zin in Portugal bestaat deze week 7 jaar!
Inmiddels ben ik 235 stukjes verder. Waarom? Omdat ik de behoefte voel om het gebied rondom Caldas da Rainha op de kaart te zetten en omdat Portugal het verdient om uit de toeristische schaduw van Spanje te komen. En dat lukt aardig. Ik merk dat steeds meer mensen de weg naar deze hoek van het…
Mafra : paleis, basiliek en klooster
Het plan is om ’s morgens naar Mafra te vertrekken, maar op de zonovergoten vrijdag 7 januari zijn we rond twaalven nog in Caldas da Rainha. We besluiten eerst even in Peniche te gaan eten en na de lunch naar Mafra te rijden. Al tijden willen we bij Profresco eten, een plek waar je verse…
Alpiarça: museumhuis vol kunst
We gaan naar het Palácio da Pena in Sintra en zeggen oh en ah. We bezoeken het Palácio de Queluz en denken: dat is mooi! Maar waarom heeft niemand het over Casa dos Patudos in Alpiarça? Dit gigantische casa museu (museumhuis) hangt vol kunst. Zaal na zaal ontdek je fraaie meubels en ornamenten! Het voelt…
De grillige kust van Peniche
Ik ken mensen die van onze bergkam elke dag naar Peniche rijden, en terug. Zelf kom ik eigenlijk alleen in Peniche als ik met mijn neefjes of nichtjes bij hun surfles ga kijken of op hoogtijdagen, zoals op de avond van het Feest ter ere van Nossa Senhora da Boa Viagem (Onze Lieve Vrouwe van…
Alcobaça: het verlaten klooster van Santa Maria de Coz
Op een kilometer of tien van Alcobaça ligt in een klein dorp een groot verlaten klooster. Hoe kom ik erop om hier eens een kijkje te nemen? Mijn Nederlandse moeder, bij wie in de keuken de televisie de hele dag aanstaat – je bent ten slotte ingeburgerd of niet – heeft op tv een item…
Dank je wel, João Goulão, voor je wijze drugsbeleid!
Het moet ergens eind jaren tachtig, begin jaren negentig van de vorige eeuw geweest zijn. Ik zit in ieder geval nog in mijn studententijd en ik kom terug van een waterpolotraining in het onovertroffen vijftigmeterbad van Olivais, de wijk die pal aan het vliegveld van Lissabon grenst. Wat een feest om in dat vijftigmeter buitenbad…
Alcobertas: megalithische dolmen en Moorse silo’s
Toeval bestaat niet, of toch wel? Op deze grijzige dag, nota bene, een zondag én de dag van de Anjerrevolutie besluit ik eindelijk eens het stuk over de hunebedden in Alcobertas te tikken. Alcobertas! Zo dichtbij, maar ook zo ver weg in mijn beleving, want ondanks het feit dat we er hemelsbreed misschien nog geen…
Een kuuroord en een paleis: Luso en Buçaco
Dat was schrikken: deze week ineens dagen met rond de 10.000 positief geteste landgenoten. En gisteren nog eens 9478 erbij. Oei! Het ‘efeito Natal’ (kersteffect) is duidelijk: teveel familiebezoek en het gaat mis. De maatregelen zijn alweer strenger: dit weekend mag je je niet tussen twee gemeentes verplaatsen en je mag na 13.00 uur sowieso…
A-dos-Francos is met je!
Het is toch bijna niet te bevatten dat een jongeman uit Caldas da Rainha dagenlang de roze trui in de Giro d’Italia draagt? Alleen jammer dat João Almeida uitgerekend op de dag waarop wij op pelgrimstocht naar A-dos-Francos besluiten te gaan van zijn voetstuk klettert en de koppositie verliest. A- dos-Francos is een freguesia, deelgemeente,…
Conímbriga: een stad met 10.000 Romeinen
Rondlopen door een oude Romeinse stad en de prachtige mozaïekvloeren bewonderen is echt een hoogtepunt van onze ‘vakantie in eigen land’ geweest. Ooit heb ik Grieks en Latijn gehad. Deze ‘dode’ talen zijn voor mij altijd levend gebleven. De prachtige verhalen, hun invloed op kunst en cultuur doen mij echt opveren. Ik vind het stiekem…
De min van mijn vader
Er verschijnt altijd een glimlach op mijn gezicht als ik weer eens oog in oog sta met de reusachtige min van Bordallo Pinheiro. In het centrum van het oude kuuroord Caldas da Rainha staan overal uitvergrote replica’s van figuren uit de negentiende eeuw, die keramiekkunstenaar Bordallo Pinheiro (1846-1905) ooit als miniatuurkarikatuurbeeldjes heeft ontworpen. Ook hangen…
De Hollandse Emília de Portugal
Hoe noem je zoiets? Bijvangst? Vandaag tot mijn stomme verbazing ontdekt dat er in de 17e eeuw een link tussen het Nederlandse en Portugese koningshuis is geweest. En dat geheel toevallig, want we gingen eigenlijk alleen naar de Pieter de Hooch tentoonstelling in Museum Prinsenhof (Delft). Bij binnenkomst, tegenwoordig via de Waalse kerk, struikel je…
Alentejo: werelderfgoedstad Évora
Nooit gedacht dat je binnen de middeleeuwse stadsmuren van Évora zo makkelijk langs alle bezienswaardigheden kunt fietsen! De districtshoofdstad van de Portugese Alentejo grossiert in kleine steegjes en historische monumenten. Ik snap wel waarom de binnenstad van Évora door de Unesco op de lijst van de werelderfgoederen is geplaatst. Als klein meisje ben ik ooit…
Tegeltje, tegeltje aan de wand
In de Volkskrant lees ik altijd op zaterdag met veel plezier de rubriek “Oog voor Detail” waarin Wieteke van Zeil opmerkelijke hoekjes en details op oude meesterweken bespreekt: een hangertje aan een rok, pompeuze schoenen, een aparte duvel, eten op tafel. Het zijn maar enkele voorbeelden. Geïnspireerd door deze manier van kijken, ben ik onlangs voor de tweede keer – in…
Tempeliers uit Tomar
We zijn naar Tomar gereisd met een Cantecleer Kunstreisgids: Geschiedenis en kunst van Algarve tot Minho. Deze dertig jaar oude uitgave, die ik hier nog ergens in de kast vond, is minder geschikt voor visueel ingestelden. Mijn nicht Stef merkt al snel droogjes op: “Waar zijn de fancy kleurenfoto’s?” Alles is in grijstinten afgedrukt. Maar…
Piódão: leistenendorpje in de bergen
Vorig jaar hebben we in juni Cinque Terre (Italië) bezocht. Ik moest er meteen aan denken toen we begin mei – na een uur rijden door verbrand gebied – eindelijk Piódão zagen liggen. Zo kleurrijk als de dorpjes van Cinque Terre zijn, zo grauw en grijs is Piódão (spreek uit pie-oh-daumg). Wat een verademing in vergelijking…
Inburgeren met Hélder Reis
Mijn moeder zou met vlag en wimpel door een Portugese inburgeringstest komen: ze spreekt een aardig woordje Portugees, in de keuken staat de hele dag de televisie aan, en veel belangrijker, ze volgt de voetbalcompetitie op de voet. Sterker nog: ze belt me geregeld ’s avonds met de mededeling dat ik de tv beslist aan…
April in Portugal
“Het lot heeft in een gril, mij in de maand april, naar het zonnig Portugal gezonden. Ik had niet veel idee, maar heb er voor ons twee, een heerlijk paradijs gevonden.” “En zo is het maar net”, dacht ik meteen bij het horen van deze tekst. Hoe ik hier op kom? Nou, gisteren heb ik…
In de voetsporen van Ramalho Ortigão
Al dik een jaar jaar sleep ik een boek uit het jaar 1900 met rode, deels leren, kaft heen en weer tussen Nederland en Portugal. Ruim een jaar geleden heb ik het boek A Hollanda (ja, met twee ‘ellen’!) van de reislustige negentiende eeuwse schrijver Ramalho Ortigão in de Rua Garrett (Lissabon) gevonden. Al eerder…
Zin in Portugal? 