Dat was schrikken: deze week ineens dagen met rond de 10.000 positief geteste landgenoten. En gisteren nog eens 9478 erbij. Oei!

Het ‘efeito Natal’ (kersteffect) is duidelijk: teveel familiebezoek en het gaat mis.

De maatregelen zijn alweer strenger: dit weekend mag je je niet tussen twee gemeentes verplaatsen en je mag na 13.00 uur sowieso niet meer de openbare weg op. Maar het wordt nóg strenger. Het ligt in de lijn der verwachting dat woensdag in Portugal weer dezelfde maatregelen als in maart en april 2020 worden afgekondigd (even kort door de bocht: veel dicht en niet zonder geldige reden de straat op). Maatregelen die donderdag 14 januari ingaan. Alleen: de scholen blijven open en voor het uitoefenen van het stemrecht voor de presidentsverkiezingen op 24 januari wordt een uitzondering gemaakt (stemmen wordt een heus uitje?).

Maar we blijven dromen! Dromen van een postpandemietijdperk. Ik begin alvast met een zonnig verhaal over twee mooie plekken: Luso en Buçaco!

Kuren in Curia

Mijn overgrootmoeder, aan wie ik mijn doopnaam te danken heb, ging geregeld naar Curia om te kuren. Jaren later, zeg maar gerust zeventig jaar later, hebben we nog flesjes met het heilzame water uit Curia op zolder gevonden. Blijkbaar kon je, na je bezoek aan het kuuroord, blijven vertrouwen op de heilzame werking van het water en een voorraadje is nooit weg (of noemen we dit tegenwoordig hamsteren? ).

Toch loopt het anders: er is eind juli 2020 geen plek in het Belver Grande Hotel da Curia. Veel Portugezen houden in eigen land vakantie en reizen af naar dit gebied, niet ver van Coimbra en Aveiro. We wijken daarom uit naar Luso. Ook een kuuroord en bekend van het bronwater Água de Luso. Geen slechte keus! Wat een lieflijk oord is Luso! Ik heb er zulke goede herinneringen aan dat ik van de zomer beslist terug wil!

Cassiono Branco: architect, opgeleid in Amsterdam

In Portugal kun je tot op de dag van vandaag de stijl van Cassiono Branco goed herkennen. Zodra ik een gebouw zie met bepaalde vormen die sterk aan Berlage of De Stijl doen denken, weet ik: dát gebouw is óf van Cassiono Branco óf de ontwerper is geïnspireerd geraakt door deze architect. Leuk detail: Cassiono Branco is naar Nederland afgereisd om in Amsterdam in de jaren twintig van de vorige eeuw een architectuurstudie te volgen. Die Nederlandse invloed is goed merkbaar. Ga maar eens op de Praça dos Restauradores in Lissabon voor het enorme bioscoop/theatergebouw van “Teatro Eden” staan! Overigens: op het dak van dit theater is nu een zwembad. Jaren geleden een aantal keer in dit aparthotel gelogeerd. Het hotel is absoluut vergane glorie, maar het zwemmen op het dakterras met schitterend zicht op Lissabon is me altijd bijgebleven.

Ook in Caldas da Rainha, waar mijn roots liggen, herken ik in menig gebouw de invloed van Cassiano Branco. Neem nou de toren van het busstation en het gebouw waar het hippe eettentje Citrus, aan het oude marktplein, in is gevestigd. En als je goed kijkt, kun je meer gebouwen aanwijzen!

Luso: hotel mét olympisch zwembad

Maar in Luso zie je het échte werk van Cassiono Branco: een kolossaal hotel mét een olympisch zwembad. Geopend op 27 juli 1940. De tweede wereldoorlog is inmiddels in volle gang en in Portugal, dat deze hele oorlog neutraal is gebleven, gaat het leven van de beau monde gewoon door. Tot mijn verbazing ademt het hele gebouw nog goed de stijl van die tijd. Ik vergaap me aan de meubels, de details. Wat een mooi hotel! En wat een uitzicht op het zwembad (zonder erom te vragen, hebben we een mooie kamer met zicht op het dorp en zwembad gekregen).

De Termas do Luso zijn via een tunnel met het hotel verbonden. Wil je er gebruik maken van de heilzame behandelingen in de Spa, dan wel van tevoren bedenken wat je precies wilt, want ter plekke kom je er, in ieder geval, in de zomer, niet meer tussen.

Maar zwemmen in het olympisch zwembad kun je wel: én dat doe ik naar hartenlust. Ik snap niet dat atleten dit nog niet door hebben. Je kunt er goed trainen! Als ik had geweten dat dit een perfecte combinatie van lekker zwemmen en uitrusten zou worden, dan had ik niet één nacht maar meerdere nachten geboekt. Vooral ook: achter het hotel is zó’n romantisch pleintje! Hier iets nuttigen op het terras naast de muziektent bij Rosa Biscoito (loop ook even naar binnen!) is een feest. Ondertussen zie je mensen met aan elke vinger een lege 5-literfles richting de bron lopen om zelf bronwater te tappen. Hele auto’s worden volgeladen met dit water.

Aan dit pleintje zit ook het oude casino. Want niet iedereen kwam hier om te kuren, natuurlijk. In het casino zit nu een museumpje, waar de theaterzaal van het casino nu dienst doet als museumruimte. Aan de prachtige huizen die tegen de helling aan zijn gebouwd merk je dat het voor veel mensen lang een toevluchtsoord geweest moet zijn: hier kon je in alle rust werken aan je herstel of je terugtrekken. En vooral: in de koelte, want het klimaat is hier koeler dan in menig ander deel van Portugal. In de ochtend komt het voor dat het hele vijftigmeterbad in nevelen gehuld is, een nevel die met een beetje mazzel langzaam optrekt en plaatsmaakt voor strakblauw en zon. Prachtig!

Palácio do Buçaco

Op loopafstand van Luso ligt de Mata do Buçaco (of Bussaco). Een woud van ruim honderd hectare met een pareltje van een paleis in “Burgerromantikstijl” (denk aan Neuschwanstein in Beieren!). De laatste koning van Portugal heeft dit paleis als jachtslot laten bouwen. In 1907 is het opgeleverd, maar lang heeft de koninklijke familie er niet van kunnen genieten. Op 1 februari 1908 worden de koning, Dom Carlos I, en de kroonprins, Luís Filipe, op de Praça do Comércio (ook wel bekend als Terreiro do Paço) door voorstanders van een republiek doodgeschoten. Het huidige gebouw, een van de meest sjieke hotels in de wereld, volgens de eigen website, is duidelijk neomanuelijn: het is de Portugese architectonische variant ten tijde van de Romantiek in de 19e eeuw.

De stijl waarin gebouwen laat 19e eeuw worden opgetrokken, doen sterk denken aan de bouwwerken uit de periode van Manuel I, 1495 – 1521, zoals in Lissabon in Belém het Jerónimos, met zijn laatgothische invloeden en veel ornamenten die met de zeevaart (touwen, wereldsferen) te maken hebben.

Van de hergeboorte in de 19e eeuw van deze manuellijnstijl kennen we allemaal natuurlijk de prachtige gevel van het treinstation Rossio in Lissabon.

Maar vlakbij Luso heb je dus het Palácio do Buçaco! Met de auto te bereiken door 5 euro aan het begin van het woud te betalen. Vanaf Luso is het nog een fikse wandeling, dus met de auto best handig. Je kunt tot aan het paleis en daar parkeren en door de tuin of het wourd lopen. Bij de tuin zijn toiletten, een souvenirwinkeltje en een plek waar je even iets kunt nuttigen (niet echt een gezellig tentje, zeg ik er eerlijk bij). Het paleis kun je ook in om iets te nuttigen (als het open is, ten minste, maar daarover hieronder meer).

Het paleis is tegenwoordig een hotel en jaren geleden hebben we er eens een nachtje geslapen. Wat ik me daarvan nog goed herinner is dat we slecht geslapen hebben omdat de pauwen enorm veel lawaai maakten en dat het in de kamer rook naar boenwas. Verder heb ik me de hele avond een prinsesje gevoeld tijdens het diner in de open uitbouw van het paleis.

In de zomer van 2020 was het hotel gesloten en op het moment dat ik dit stukje schrijf is het ook dicht. Niet rendabel om in deze tijden open te blijven, blijkbaar. Maar niet getreurd: er komen heus betere tijden aan. Dus heren, wil je tegen de zomer, weer eens een onvergetelijke indruk maken: reserveer een tafel en nodig je allerliefste uit ( snap je de hint, lieverd? )

Handige informatie

Het gebied waar ik dit beeldverhaal aan heb gewijd ligt op 240 kilometer van Lissabon en op ruim 100 kilometer van Porto. Coimbra, Mealhada, Aveiro zijn de grote steden in de buurt. Coimbra ligt op 30 kilometer, dus Luso is prima aan te rijden.

Zelf hebben we dit uitstapje gecombineerd met een bezoek aan Conímbriga, de Romeinse stad in de buurt van Coimbra en zijn we na Luso en Buçaco doorgereisd naar het leistenendorpje Soito da Ruiva. Wil je er meer over lezen ga dan naar:

Conímbriga: Romeinse stad met 10.000 inwoners

Leistenendorpje Soito da Ruiva

Plan je een bezoek aan Portugal dan is het altijd verstandig om op de officiële website van het Portugees verkeersbureau te kijken: www.visitportugal.com (deze site is er zelfs in het Nederlands!).

Wil je meer over een stad weten? Over de restaurantjes en officiële overnachtingsmogelijkheden? Ga dan naar de sites van de gemeente waar je heen wilt (gemeente = câmara municipal). Luso en Buçaco zijn deelgemeentes van de gemeente Mealhada. Op de site van deze gemeente vind je b.v. ook trails die je in de Mata do Bussaco kunt lopen: www.cm-mealhada.pt. Alleen wel jammer: de sites van de gemeentes zijn meestal in het Portugees.

Website Grande Hotel de Luso: www.hoteluso.pt

Website van de hotelketen die ook het Palácio do Bussaco beheerd: Almeida Hotels

Gebruik maken van de vele faciliteiten om in Luso te relaxen? Dan kun je die reserveren op de website van Termas de Luso. Het Grande Hotel de Luso kent trouwens ook verschillende arrangementen in combinatie met een verblijf in het hotel.

Binnenkort, a seguir:

Tegenwoordig weet ik van het bestaan van de Anta e Potes Mouros de Alcobertas, niet ver van de zoutpannen (Salinas) van Rio Maior. Hier bewaarden de Moren hun levensmiddelen onder de grond en een Anta is te vergelijken met een hunebed, alleen zijn de stenen uit de neolithische periode hier in Alcobertas opgenomen in een kapel naast een kerk en staan ze niet los. Maar dat is voor een andere keer: a seguir, dus!

En ik schrijf binnenkort ook een update over de Garden of Peace, Buddha Eden, vlakbij Bombarral. Ik was er een poosje niet geweest en stond versteld van wat er bij is gekomen. Je hoeft tegenwoordig niet naar Afrika om met een olifant of krokodil op de foto te gaan, hoor!

Geen beeldverhaal van Zin in Portugal meer missen? Tik dan je e-mailadres bij de volgknop. Een volgend verhaal met zonnige foto’s ontvang je dan meteen in je inbox.