Belém heeft een nieuwe attractie: het gebouw van museum MAAT. In dit stadsdeel, toch al behept met genoeg bezienswaardigheden, is het Museu de Arte, Arquitetura e Tecnologia (in het kort MAAT) geopend. Het indrukwekkende gebouw aan de oevers van de Taag bestaat uit een oud electriciteitsgebouw en een nieuw golvend bouwwerk van de hand van de Britse architecte Amanda Levete.

Vanuit het oude centrum van Lissabon (downtown/baixa) is het ruim een half uur met
tram 15E, richting Algés. We willen op het plein Praça do Comércio de tram nemen, maar daar staat zo’n rij dat we besluiten om naar het beginpunt van lijn 15E te lopen. Op de Praça da Figueira (plein naast Rossio) staan ook veel toeristen die naar Belém willen, maar lang niet zo veel als bij de tweede halte.

We stappen in Belém uit bij de halte voor de beroemde Pastelaria de Belém. Ik wil graag eerst een lekkere Pastel de Belém verorberen. De rij is echter zó lang en binnen is ook al geen enkele plek te vinden (ook een rij!), dat we het zonder pastel moeten doen.

Via het roze presidentiële paleis lopen we naar het MAAT museum. Een loopbrug over de vierbaansweg verbindt dit deel met de oevers van de Taag. Voordat we richting het museum gaan, bekijken we eerst het gebouw van waar ferry’s naar de stranden aan de overkant vertrekken.

We constateren dat je bijna in een rechte lijn langs de Taag naar het centrum kunt wandelen of fietsen. Het is deze decemberdag zulk mooi weer, dat het besluit snel is genomen: we bezoeken het museum gewoon een andere keer, op een dag dat het pijpenstelen regent. Of hartje zomer, als de mussen dood van het dak vallen.

Maar eerst klimmen we het dak op. Wat een lijnenspel! Wat een uitzicht! En wat genieten mensen van deze omgeving. Je kunt er fietsen huren, joggen, op de trappen zitten of mijmeren aan de oever van de rivier.

In een half uur lopen we naar de brug. Onder de brug zijn de Docas de Alcantâra, een geliefde plek om te eten en uit te gaan.

Het is ondertussen lunchtijd. Bij Ar do Mar strijken we op het terras aan het water neer. Ze pakken het handig aan daar door op een groot bord hun lunchschotel (lam uit de oven) voor 8,90 euro aan te prijzen. En laten we nu nét trek in lam hebben. De bediening is vriendelijk, de wijn goed en na een kwartier ben je gewend aan het geluid dat auto’s op de brug produceren (mijn man vindt het net straaljagers). En na een half uur kijk je ook niet meer op van de vliegtuigen die elke paar minuten hun laatste kilometers dwars over Lissabon maken.

Na de lunch besluiten we het hele eind terug naar het centrum te lopen. Via een jachthaven lopen we richting Cais do Sodré. We proberen zo lang mogelijk langs het water te blijven, totdat we genoodzaakt worden om over te steken en de tocht op de Avenida 24 de Julho voort te zetten. Ook geen straf, want we komen daar de fraaiste bouwwerken tegen en zien hier en daar mooie oude stadsgedeeltes.

Na anderhalf uur staan we bij het parkje van de Time Out Market (Mercado da Ribeira). Mooi, dan kunnen we de enorme palmboom die we gisteravond vanuit het raam van restaurant Pap D’Açorda bewonderd hebben van dichtbij bekijken en nog een pastel de nata scoren bij Manteigaria (lees meer over de foodmarkt, het restaurant en de pastel de nata in mijn vorige blogpost)!

Bij Cais do Sodré houden we het voor gezien. Natuurlijk, van hier naar de Praça do Comércio of de rest van het oude centrum is een fluitje van een cent, maar wij stappen op de metro. Genoeg gewandeld voor vandaag!

Nuttige informatie

Openingstijden Museu MAAT:

Een fiets huren? Dat kan bij Belém Bike (onder aan de trap bij Museum MAAT) of bij Fun Track Lisbon (in de buurt van de Docas – achter Museu do Oriente)