Raar, ik ben al dertig jaar niet meer naar de Feira da Cebola geweest, de Uien Fair, en nu ben ik er weer. Ons doel: niet de uien, maar de trekkerstand van firma Prata. Even de bakbeesten bewonderen en wat vragen.

Ook zo typisch, in de ochtend wist ik niet dat ik de dag met een streng uien in mijn hand zou eindigen. Maar het is precies waarom ik zo van Portugal houd: de grilligheid waarmee de dagen hier lopen. Dat bevalt me uitstekend.

Verhalen over de Uien Fair

Terwijl we met ons groepje door de straten van Rio Maior slenteren, komen de verhalen los. “Weet je dat mijn vader vroeger met 4000 kilo uien op deze markt stond?”, zegt degene die ons net als een Max Verstappen over de donkere bergkammen naar deze stad heeft geleid. Vierduizend kilo! “We sliepen dan ook hier bij de kraam”. “Bijna alle uienboeren hier komen uit Alvorninha”, vult zijn vrouw aan. Oh ja? Ik heb mijn opa er nooit over gehoord dat hij hier ook stond. “Je opa had geen uien”. Oh.

Wat weet ik eigenlijk van de jaarlijkse Uien Fair in Rio Maior? Even in mijn geheugen graven. En dan komt het verhaal naar boven van de opa van de man van tante Tia. Een triest verhaal.

Zoals veel grote boeren heeft deze man een minnares.  Ik weet het, ik weet het. Verderfelijk. Maar een werkelijkheid waarmee Portugese echtgenotes tot ver in de twintigste eeuw mee hebben leren leven: de wettige echtgenote en de minnares. Met een beetje mazzel blijft het er bij een. Maar het kunnen er net zo goed een hele reeks zijn. Mijn opa staat erom bekend er velen te hebben gehad. Zelfs de schooljuf. Mijn oma heeft er zwijgend een leven lang onder geleden.

Zo ook dus de opa van mijn aangetrouwde oom.

Zijn vrouw heeft net een kind gebaard. Het regent hevig als hij begin september naar de Uien Fair wil. Zij heeft geen zin om hem alleen te laten gaan uit angst dat hij van de gelegenheid gebruik maakt om met zijn minnares aan de rol te gaan. Ze eist dat ze mee mag. Door de kou, en misschien is de baby niet sterk, wordt het kindje ziek en overlijdt. De jonge moeder is ontroostbaar en verhangt zich in de put.

Hoe ik dit weet? Mijn tante Tia heeft me dikwijls verteld dat het bij een bepaalde put spookt. Op een gegeven moment heb ik doorgevraagd en dit verhaal gehoord.  En heel eerlijk: ik mijd deze put. En altijd als ik voor het graf van de familie van mijn oom sta en het bordje met de naam van zijn oma zie, denk ik aan het trieste lot van deze jonge vrouw.

Hoe het verhaal verder afloopt? Nou gewoon, de echtgenoot trouwt de minnares, zijn oudste, enig overgebleven, zoon haat zijn stiefmoeder tot op het bot, wacht totdat zijn vader overlijdt en knikkert subiet zijn stiefmoeder het huis uit.

Tasquinhas (eetkraampjes) bij Uien Fair

Aan dit verhaal moet ik dus denken als ik langs de kraampjes met uienstrengen loop. En aan de keren dat we hierheen reden voor de gezelligheid, want de Tasquinhas (eetkraampjesmarkt) bij de Uien Fair van Rio Maior zijn in de verre omstreken bekend om hun gezelligheid.

Tegenwoordig vind ik festivals met food trucks leuker. In de Tasquinhasruimte van de Feira da Cebola is het weer als vanouds gezellig én rumoerig.

Palhinhas Gold

En precies om dat luidruchtige zijn wij ergens anders gaan eten. Met een ietwat dove in ons midden is kabaal niet wenselijk als we een normaal gesprek willen voeren. Tot onze verrassing worden we door ons gezelschap een nauw steegje ingeleid. “Hoe kan hier nauw een behoorlijk restaurant zitten?”, denk ik nog. Ondertussen krijg ik een appje binnen. Mijn moeder. Die heeft ineens spijt dat ze toch niet mee is gegaan. Quim Barreiros treedt op, appt ze me jaloers.

Voor wie het niet weet: op de jaarlijkse Feiras (festivals/markten) treden vaak grote namen op. Zo hebben we al eens Cuca Roseta in Caldas da Rainha gehoord en Carminho op de Feira da Pera Rocha in Bombarral. Bij de uien treedt dus Quim Barreiros op. Gratis. Alleen het tijdstip: 23.00 uur…Dat gaan we niet doen. Het is oogsttijd. Druiven vinden het fijn om om 8.00 uur geplukt te worden😉.

Via het nauwe steegje belanden we bij een deur, waar een trap ons naar een eerste verdieping leidt. In een plezierige ruimte met wat zachte, aangename muziek op de achtergrond, eten we goed voor zo’n twintig euro per persoon. Geen slechte keus dus dit restaurant Palhinhas Gold. We worden bediend door een alleraardigst Oekraïens meisje, dat in een vorig leven muziek studeerde en zich om de zin verontschuldigt voor haar gebrekkige kennis van de Portugese taal.

Eigenlijk ken ik Rio Maior niet zo goed, maar op deze zomeravond zie ik veel mensen op terrassen gezellig keuvelen en in de stad is de Sport Academie, waar uit heel Portugal studenten naar toekomen om tot sportleraar opgeleid te worden. Er heerst een leuke vibe in de stad, dus ik hoop dat dit troost geeft aan het meisje dat door een nare oorlog huis en haard heeft moeten verlaten.

Wat kun je allemaal met ui?

Bij een bezoek aan het Peren Festival van Bombarral, jaren geleden, hebben we peren op alle mogelijke manieren uitgestald zien liggen. Na de zoveelste kraam met creatief uitgestalde peren verzuchtte mijn man vermoeid: ” Goh, ik wist niet dat je peren op zo véél manieren kon etaleren”. Daarna hem nooit meer zo gek gekregen om naar het Peren Festival te gaan. Tegenwoordig heet het Peren Festival het Wijn Festival. Wijn heeft toch net iets meer aantrekkingskracht dan een peer. Tip: ben je in Portugal bestel dan eens een Compal de Pêra Rocha!

Ik vind dat je een Feira da Cebola niet kunt verlaten zonder uien. Ik zie wel wat inzo’n mooie streng met witte uien. Uien doen hier 1,20 per kilo, dus voor 2,77 euro word ik de gelukkige bezitster van zo’n kunstig gestrengelde sliert uien. “Wat moeten we met zoveel uien?, bromt mijn man. Nou, dat mogen jullie me in de commentaren hieronder vertellen 🙂!

Geen beeldverhaal van Zin in Portugal meer missen? Vul je e-mailadres in bij de volgknop. Een volgend beeldverhaal verschijnt dan meteen in je inbox.

Informatie

De Frimor, Feira Nacional da Cebola is nog tot zondag 3 september in Rio Maior.

Restaurante Palhinhas Gold zit in de Travessa do Palhinhas. Klik hier voor de website van dit restaurant dat ook grote evenementen en bruiloften catert.

website : Palhinhas Gold

Rio Maior staat bekend om zijn zoutmijnen: de Salinas. Lees er meer over in Salinas de Rio Maior: 800 jaar zoutwinning.