Voor wie definitief zijn zinnen op Portugal heeft gezet of op vakantie eens een kijkje wil nemen: in dit beeldverhaal enkele tips voor een aangenaam verblijf.

Pinnen? Maak geen extra kosten!

Je ziet ze overal in het straatbeeld: ATMs, automaten waar je geld kunt pinnen. Maar pas op: pin je bij een automaat zonder het MB (Multibanco)-logo dan betaal je transactiekosten. Zonde van je zuurverdiende centen, tenzij je met alle liefde je bank extra spekt.

Pin je bij een automaat met MB, dan kun je per 24 uur 500 euro opnemen (maximum per keer 200 euro, dus 2x 200 en 1 x 100). Er gaan geluiden dat 600 euro ook lukt. Wel een kleine kanttekening: niet altijd zijn automaten bereid je dit geld toe te vertrouwen. Soms lukt het maar om een deel van dit bedrag te pinnen.

Help verstoppingen voorkomen, alsjeblieft!

Ik kom nog uit de tijd dat je NOOIT toiletpapier door het toilet mocht wegspoelen. Nee, je gooide je papier in een mand naast de toiletpot en die werd dan om de zoveel tijd geleegd. Op sommige plekken is er nog steeds geen riolering. Om een idee te geven: aan het weggetje van de familieboerderij is de gemeente zo aardig geweest om tot het schooltje de riolering aan de leggen en de rest van de 7 families mogen in de middeleeuwen blijven verkeren (lees gierput). Het meest idiote is dat men onlangs heeft besloten dat iedereen, of je nu aangesloten op het rioleringsnetwerk of niet, gewoon moet meebetalen aan de rioleringsrechten. In ruil voor je bijdrage hoef je dan het legen van je gierput niet te betalen. Oh, en die wordt maar twee keer gratis geleegd….

Ook in de steden is de riolering vaak prut. Daarom krijg je geen fluweelzacht vierlaags toiletpapier, maar iets dat één vel heeft en verwant is aan schuurpapier. Dit kan probleemloos door het toilet. Al het andere: NIET erin gooien, alsjeblieft. Die papieren waarschuwingsblaadjes hangen er niet voor niets. En ja, dat begint al op het vliegveld. Dus wees lief en jaag de toch al arme Portugezen niet op kosten doordat je hun rioleringsbuizen naar de filistijnen helpt.

Ontdek de stoep!

Er zijn zó ontzettend veel patronen te ontdekken in de stoepen van het Portugese straatbeeld. Als je het geluk hebt om een paar stratenmakers (of zal ik zeggen stoepmakers) aan het werk te zien, dan zul je ervaren hoe enorm arbeidsintensief het leggen van een stoep is! In Lissabon wordt daarom de stoepmaker met een standbeeld geëerd (plein Restauradores).

Leuk weetje: achter de Dam zijn ze de afgelopen tijd druk bezig geweest met het opnieuw bestraten van de weg. En wie hebben ze daarvoor ingehuurd? Precies: Portugezen. Je snapt wel waarom!

Rotondes? Niet zo boos kijken!

Em Roma fazemos comos os Romanos (in Roma doen we het zoals de Romeinen)! En in Portugal neem je de rotonde op zijn Portugees. Dus niet zo boos kijken als je mij op een rotonde snijdt! Ik neem de rotondes zoals je hier rotondes hoort te nemen. Onlangs was het weer zo ver. Neem ik de rotonde keurig links, word ik rechts door een huurauto ingehaald, terwijl ik de rotonde wil verlaten. De boze blonde koppen in de auto spraken boekdelen. Ik hoor ze tegen elkaar zeggen “Portugezen, aardige lui, maar autorijden kunnen ze niet“. Dus doe me een lol en bestudeer dit plaatje of rijd een extra rondje op de rotonde en bespaar me je boze blik ;-).

Zebra? Daar wordt voor geremd!

Het lijkt zo vanzelfsprekend deze tip: stoppen voor een voetganger op een zebra. En dat is het in Portugal zéker. De collectieve schrik zit er goed in: niet stoppen en iemand aanrijden, staat gelijk aan financiële zelfmoord. Ik ken in ieder geval iemand die een oude vrouw over het hoofd had gezien en jarenlang bezig is geweest om de schadevergoeding af te betalen. Bij veel Portugezen zit het in hun DNA om héél voorzichtig te zijn bij zebra’s. Het zit ook in hun DNA om dat op andere plekken níet te zijn. Je maakt wat staaltjes van stuurmanskunsten mee als je door het Portugese landschap rijdt. Ik heb vaak het gevoel dat ik weer eens door het oog van een naald ben gekropen als er wordt ingehaald en ik er twee met een rotvaart op me af zie komen. Waar ik ook altijd beducht voor ben: wilde dieren (vossen, everzwijnen) en honden of katten die ineens oversteken. Ik heb ooit bij het vallen van de avond bijna een paard op mijn motorkap gehad toen een boer vergeten was zijn hek te sluiten en zijn paarden pardoes de weg overstaken. Ik heb ooit een loslopende herdershond aangereden. Dat was begin september 1990, maar ik kan me dit trieste voorval op een weg tussen Óbidos en Caldas da Rainha, niet ver van de kerk Bom Jesus da Pedra nog goed herinneren. Het arme beest heeft het niet overleefd en ik heb er een klein trauma aan overgehouden. Niet in de laatste plaats omdat het om elf uur ’s avonds gebeurde en ik in het pikkedonker op zoek moest naar hulp om de hond te redden (in die tijd nog geen mobiele telefoon).

Ik ben het eerste de beste café binnengelopen en zal nooit de verbaasde blik vergeten van de mannen die ineens een vrouw in een zomerjurkje in de deuropening zagen staan, terwijl op de televisie pornografische beelden voorbijschoten. Ik weet nog goed dat ik dacht ‘oh jee, als die me maar niets aandoen’. Het was echt onwerkelijk: ik stond daar te stamelen of ze me de Páginas Amarelas (de gele pagina’s) konden geven om een dierenarts op te zoeken, want ik had een hond aangereden die gered moest worden. En of ik van hun telefoon gebruik mocht maken. Nu ben ik geen held en ’s nachts al helemaal niet, maar ik zal zo hulpbehoevend gekeken hebben, dat ze inderdaad met het telefoonboek aan kwamen zetten. Maar zie op dat tijdstip maar eens een dierenarts te vinden die wil komen. Ik heb uiteindelijk mijn vader zaliger gebeld en die kwam gelukkig meteen. Hij constateerde dat de hond ondertussen was overleden en mijn linkerwiel naar de knoppen was. De reparatie heeft me 45.000 escudos gekost (450 gulden). Zoeken naar de eigenaar van het dier zou zinloos zijn. Dieren werden in die tijd niet gechipt, niemand in het café kende iemand met een herdershond en de politie erbij halen had toch geen zin. Kansloos.

De dode hond heeft mijn vader in zijn busje gelegd, mij naar huis gebracht en midden in de nacht heeft hij het arme dier nog op een stuk land van de familie begraven. Ik hoorde de volgende dag dat hij er een gebroken schop aan over had gehouden, want het graven ging niet makkelijk. Ik denk er altijd nog even aan als ik weer dezelfde route rijd en kan me na zoveel jaar nóg opwinden over de loser die zijn mooie herdershond daar heeft achtergelaten (het was vakantietijd). Mijn tip: rijd zodra het avond wordt langzamer en lang leve de mobiele telefoon!

Cappuccino? Alsjeblieft, zeg! Nee, uma meia de leite (com muita espuma) se faz favor…

Heel eerlijk: door die Noord-Europese cappuccinomentaliteit heb ik onlangs bij Local in Caldas da Rainha 2,80 euro voor een koffie met melk betaald. Dat vond ik niet leuk. Ik kreeg er de vraag nog bij of ik havermelk wilde. Ik stikte er bijna in. Misschien kwam het ook omdat ik een meia de leite vroeg en de serveerster nuffig en er met een misprijzende blik bij zei ‘aqui não servimos meias de leite, aqui servimos cappuccinos e temos cappuccino com leite de aveia‘. Even dacht ik ‘huh, ben ik in Amsterdam, of zo? Daar hebben ze het toch over een havermoutelite?’.

In Portugal drink je dus een meia de leite (com muita espuma) en betaal je in het ongunstigste geval 1,50 euro! Bestel je dit als cappuccino dan willen de prijzen ineens omhoogvliegen. En natuurlijk, in de grote steden zoals Lissabon en Porto en op plekken waar het toerisme hoogtij viert, weten ze precies hoe mensen uit het noorden van Europa hun koffie het liefst hebben, dus daar kun je gewoon je latte macchiato roepen, zonder dat je een vragende blik krijgt.

Oh en een bica/um café, een kleine koffie, is rond de 75- 85 cent. En kijk gerust zoals ik mijn tante Tia soms zie doen als ze bica krijgt die naar haar zin te ‘cortado‘ is (er zit dan maar een halve centimeter espresso in een minikopje). Tegen de serveerster van dienst zegt ze dan steevast ‘Fecharam a água?’ Is de waterleiding afgesloten? Om dit soort toestanden te voorkomen vraag je om een café cheio [kaffeh sjeehjoe] of uma bica cheia [bikka sjeehjah] – een minikopje espresso met koffie tot de rand.

Wil je zo’n klein kopje koffie met melk, vraag dan om een café pingado [kaffeh piengaadoe] En wil je een groter kopje koffie, zwart, neem een abatanado [abatanaadoe]. Dan krijg je één koffie gevuld tot de rand. Neem je een Americano dan kan het zijn dat je in één kopje twee koffie krijgt (en dus ook twee koffie betaalt). Maar dat is niet altijd zo, want kijk maar op deze rekening. Het vervelende is: een grote kop koffie is bij de ene tent een Americano (Grande) en bij de andere een Abatanado.

Voor wie het wil weten, dit zijn mijn favoriete koffietenten in Caldas da Rainha: Citrus, met stip op één, Mo-Mo, Bites and Bitaites, The Bread and Coffee en Cais do Parque. Neem maar eens een kijkje op mijn blogpost over leuke plekjes om te eten of activiteiten in Caldas da Rainha: Caldas da Rainha: uitjes en uit eten.

Waar ga je overnachten? Ken je het fenomeen AL?

Allereerst: de Portugese versie van overnachten bij particulieren of kleinschalige accommodaties heet ALOJAMENTO LOCAL. Deze plekken zijn te boeken via AirBnB, Bookings.com en bij de particulieren/kleine bedrijfjes zelf.

Op Eportugal.gov.pt, de officiële site van de regering, zijn de overnachtingsmogelijkheden in drie categoriën opgedeeld. Handig voor mensen met een sterk ‘ik vertrek’-gevoel. Of voor toeristen die willen weten hoe de toeristische overnachtingssector in Portugal is opgebouwd.

Wil je dus ergens overnachten: ga naar de website van de câmara municipal van de plek waar je wilt overnachten. Als je bijvoorbeeld bij google “câmara municipal Caldas da Rainha” intikt, dan vind je alle geregistreerde etablissementen, hun type (AL of hotel) en hun websites. Kun je rechtstreeks bij de eigenaar boeken! Het spreekt voor zich dat in grote steden de lijsten met overnachtingsplekken eindeloos zijn en je dan beter via booking.com of airBnB kunt zoeken.

De overnachtingsplekken hieronder heb ik genoteerd via de websites van de gemeentes. Wie weet zit er voor een toekomstig bezoek een pareltje voor je tussen!

accommodaties Caldas da Rainha

accommodaties Óbidos

accommodaties Nazaré

accommodaties Alcobaça

Heb je een AL (alojamento local) of kleinschalige B&B/Hotal in de buurt van deze steden? Mail me je site (zininportugal@gmail.com) en ik zet je hieronder! Gratuito, hoor. Ik doe dit met liefde om ons mooie Portugal en vooral onze fijne streek bekender te maken.

Sta niet gek te kijken als je oog in oog met een kolossale piemel staat…

Lees het beeldverhaal Piemels spotten in Caldas da Rainha er maar op na. Je vindt ze er in allerlei soorten en maten. Soms ook in eetbare vorm bij de lokale pastelaria.

Lekker je JBelletje mee naar het strand? Iedereen van je muzikale voorkeur laten genieten? Vergeet het maar!

Naar je eigen muziek op het strand luisteren? Prima, hoor, maar met oordopjes in. Een geluidsbox meenemen (JBL’tjes zijn dan ideaal) en andere strandgangers lastigvallen door hen luid jouw muzikale voorkeur op te dringen? Beter van niet! Andere bezoekers kunnen de politie inschakelen en dat geeft meteen een extra dure dimensie aan je vakantie, want de boete kan 550 euro bedragen. En als er een heuse klacht wordt ingediend, kan de boete oplopen tot 4000 euro. En nee, in Portugal is de politie niet meteen je beste vriend.

Roken in het openbaar?

Roken wordt steeds onaantrekkelijker gemaakt. Het plan is om vanaf 23 oktober 2023 roken in het openbaar te verbieden. En ja, dus ook op het strand zit dit eraan te komen.

Dure huurauto? Denk eens aan de bus!

Wij gaan nooit met de auto naar Lissabon. Portugal kent een prima busnet. De trein ben ik niet altijd fan van. Van Caldas da Rainha naar Lissabon ga je grotendeels over enkel spoor. Over die reis doe je eindeloos. Maar met de bus: geweldig!

Je hebt verschillende partijen die zo’n reis aanbieden. Vanuit de zilverkust is dat het regionaal opererende bedrijf RDO, met zijn Rápida Verde, Azul etc. En de landelijk én internationaal opererende busmaatschappij : Rede Expressos.

Samengevat:

Bagage (je koffer) mag gratis in het ruim mee. En ja, ik heb ze ook wel eens surfplanken of fietsen zien vervoeren. Volgens mij betaal je daar extra voor. Bepaalde bevolkingsgroepen krijgen korting (senioren – vanaf 65 bijvoorbeeld!)

RDO – Rodoviária do Oeste – met de ‘gekleurde lijnen’ vertrekt in Lissabon vanaf Campo Grande (Sporting Stadion, metrostation Campo Grande) en kent geen vaste zitplaatsen.

De bussen van RDO staan in Lissabon bij Campo Grande ietwat verdekt opgesteld onder de bovengrondse metrolijn. De halte verandert nog al eens, want er zijn werkzaamheden bij het metrostation van Campo Grande.

Kaartje koop je in Lissabon bij de buschauffeur en in Caldas aan het loket. Of via de app MOOV-U.

RDO heeft ook vanaf Campo Grande bussen naar andere delen boven Lissabon (b.v. Peniche, Santarém, Rio Maior!). De lijnen hebben allemaal een kleur.

Let op: vanaf 8 mei jongstleden hebben de groene én blauwe lijn een nieuwe dienstregeling!

De Rápida Verde-bus die vanaf Campo Grande vertrekt, stopt in Bombarral, Óbidos en dan in Caldas da Rainha bij de ExpoOestehal (evenementenhal) en bij het busstation. Reken op anderhalf uur, dan zit je altijd goed. Dit is een lokale busmaatschappij die niet landelijk opereert. Bekijk hun diensten hier.

Rede nacional de expressos (RNE) opereert landelijk én internationaal. Hun hub-station waar alle bussen samenkomen is Sete Rios/Jardim Zoológico, tevens metro- en treinstation. Met dit bedrijf kun je van Porto en Lissabon naar Madrid, van Faro en Lissabon naar Sevilla en vanuit Lissabon kun je ook naar Marseille, Santiago de Compostela of Parijs reizen. En in Portugal gaan ze zo’n beetje naar elk zichzelf respecterende stad. Een groot netwerk dus. Kaartjes kun je online en bij het loket in Sete Rios/Jardim Zoológico in Lissabon kopen. Wat me opvalt is dat het kopen van een kaartje bij het loket op het busstation soms goedkoper is. Ten minste, dat is onze ervaring, maar wij reizen alleen van Caldas da Rainha naar Lissabon met deze maatschappij. Ouder dan 65, kinderen en jongeren krijgen korting. Het komt er op neer dat alleen de mensen tussen de 30 en de 64 het volledige bedrag betalen. Bekijk hun diensten hier.

Koffers kunnen bij beide maatschappijen (RDO en Rede Expresso) onderin het bagageruim – gratis. Voor fietsen, dieren (ik heb wel eens een hele reis naast een kat gezeten) en sportbenodigdheden (surfboards) betaal je bij de Rede Nacional de Expressos extra, bij RDO is het een kwestie van navragen wat er wel en wat niet kan.

De bussen van Rede Expresso hebben wifi aan boord, airco en – heel stom, maar onlangs pas ontdekt- ook een stopcontact tussen de stoelen om je devices op te laden. In deze bussen heb je vaste zitplaatsen. Bij de andere busmaatschappij (RDO – Rápida Verde) niet, daar is het: wie het eerst komt, het eerst maalt.

Nu kun je heel Hollands denken, ik ga lekker zitten waar ik zin in hebt, maar die vlieger gaat niet op bij Rede Expresso, daar werken ze met vaste zitplaatsen. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik altijd bij het kopen van mijn kaartjes bepaalde plaatsen vraag en dus ook echt op die plekken wil zitten. En met mij veel mensen die geregeld gebruik maken van deze bussen. Dus sta niet gek te kijken als je vriendelijk, maar beslist wordt gevraagd om je eigen stoelnummer op te zoeken.

Ideaal natuurlijk zo’n stopcontact dat ze in de bussen van Rede Expresso tussen de stoelen hebben!

Als je tijd hebt, werp dan even een blik in het café/restaurant van het busstation van Caldas da Rainha, Capristanos. Mooi, hè, dat tableau aan de wand? Je kunt er trouwens behoorlijk – en goedkoop – een soepje eten/lunchen of lekkere broodjes bestellen.

Contant geld op zak? Heel verstandig!

Natuurlijk: bij een supermarkt kun je pinnen. Maar in mei nog hebben hier beneden aan de berg bij het pompstation twee Italianen gestaan die hun benzine niet konden afrekenen omdat de pinautomaat het niet deed. Daar sta je dan.

En denk je dat je op de dagelijkse groente- en fruitmarkt kunt pinnen? Nee, dat is zo anno 2023! Contant is hier op veel plekken heel normaal en eigenlijk heeft men dat in veel gevallen ook liever.

Een fooi laat ik ook altijd contant achter en je hoeft echt geen 10 of 15 procent te geven. We leven niet in de USA. Ik leg bij een maaltijd in een normaal restaurantje per persoon een euro op tafel. En als ik écht heel, heel blij ben (en sjieker heb gegeten) doe ik wel eens gek en is het 5 euro. Natuurlijk: doe vooral zoals je het zelf prettig vindt. Elke fooi wordt zéér gewaardeerd. Maar ik moet altijd bij het geven van een fooi aan Artur, een vriend van ons, denken. Hij zei ooit na een bezoek aan de Algarve: “Ik moet moeite doen om bediend te worden. Ze gaan liever naar toeristen, die geven enorme fooien. Voor ons is het leven sowieso al duur en op vakantie naar de Algarve gaan al helemaal”.

Oh, en warm lunchen is hier doorgaans goedkoper dan ’s avonds uit eten gaan. Portugese werknemers krijgen van hun baas een lunchvergoeding, die helaas steeds minder de werkelijke prijs van een lunch in een restaurantje dekt. Dus er zijn steeds minder restaurants die het hoofd boven water weten te houden. Ik heb onlangs gelezen dat in Lissabon 14 restaurants per dag de deuren sluiten.

Over restaurants in Caldas da Rainha gesproken:

• Safflor met Indische gerechten, dat in Caldas achter de kerk zat, is sinds 25 juni 2023 gesloten. De eigenaar gaat als cateraar verder. Dus helaas pindakaas voor wie dacht van de zomer een rijsttafel bij Safflor te gaan eten.

• Het restaurant Ti’Ascenção in Fanadia, waar ik vorige zomer nog zo leuk mijn vijfenvijftigste verjaardag heb gevierd, heeft ook de deuren gesloten. Je kunt dus niet meer in de oude distilleerderij in Fanadia lunchen en dineren. Maar in dit geval heeft de chef-kok – die nog een poosje in Nederlandse restaurants heeft gewerkt – zijn zaak voortgezet in Caldas da Rainha, tegenover de middelbare school Raúl Proença . Ti’Ascenção zit dus sinds 24 juni aan de Rua Dom João 41 (Caldas da Rainha).

• Het Japanse restaurant Yasuke van chef-kok Jailton en zijn vrouw Gisela is er gelukkig nog steeds. Ze ondervinden wel veel concurrentie van alle sushirestaurants die als paddenstoelen uit de grond schieten en waar je snel goed kunt eten (goedkoper dan hier ’s avonds in ieder geval). In dit piepkleine Japanse restaurant vlakbij het park en het centrale marktplein blijven slow cooking en de liefde voor de Japanse keuken hoogtij vieren. Jailton heeft ooit nog voor keizer Akihito gekookt. Koks komen van heinde en ver om van hem de fijne kneepjes van de Japanse keuken te leren. Hij geeft ook workshops. Wij hebben er ooit een gevolgd en maken nog steeds wel eens thuis de vistartaar (met als basis zalm of tonijn) en als we in een dolle bui zijn Gyoza. Yasuke zit in de Rua do Parque 5, Caldas da Rainha. Telefoon: (00 351) 913 206 387.

• Mishi Mishi is zo’n restaurant waar je een berg sushi kunt eten voor een heel schappelijk bedrag. Ik kan mijn man en mijn moeder niet gelukkiger maken dan te zeggen dat we daar op vrijdagavond gaan eten. Het is ook erg makkelijk: zit op de hoek naast het busstation. Dus kom je uit Lissabon, even zebra over en hopla: lekker eten.
  

• Nóg een Chinees sushirestaurant is nog niet zo lang bij de recta da Tornada, richting São Martinho en Alcobaça geopend: Sabores do Oriente. Het heeft de charme van een schoolkantine en je zit er net iets teveel op je buurman of buurvrouw, maar éten kun je er prima (volgens mij een van de goedkoopste in zijn soort ook). Ze hanteren een vernuftig systeem: je bestelt je wokgerecht en laat je bord met knijper achter. Als het klaar is dan komen ze het naar je tafel brengen. Ondertussen mag je je bord volladen met lekkers van het buffet. Iets dat mijn moeder zich dan geen twee keer laat zeggen ;-).

• We blijven nog even in de buffetrestaurantsfeer met Chinese keuken en sushi. In juni 2023 is er in Caldas da Rainha vlakbij de Lidl en het viaduct van de hipermercado Modelo/Continente een reusachtig restaurant geopend. Vanaf 11,95 euro kun je hier je er je buikje rond eten. Hieronder een kleine impressie van Oriente Buffet Caldas.

• Voor de lekkerste hamburgers gaan we NIET naar McDonalds maar naar Casa do Bingre aan de Avenida 1 de Maio, onder in een flatgebouw aan de laan recht tegenover het treinstationnetje. Echt, de Prego de Atum is heerlijk (tonijnhamburger). Hun patatjes ook.

• Restaurante Lisboa XL – in de Zona Industrial van Caldas da Rainha (Avenida Infante D. Henriques) vlakbij de A8-snelweg – had het moeilijk, maar in het weekend zit dit buffetrestaurant weer vol. En ja, er wordt ook weer gedanst. Wil je dit een keer meemaken? Reserveer dan op (00 351) 262 833 228. Ik heb zo’n idee dat het wel eens héél druk gaat worden daar van de zomer. Toen het even wat minder ging en er minder klandizie voor grote buffetrestaurants was hebben ze hun bakens naar Óbidos verzet. Ze zijn nu dus ook in Óbidos vertegenwoordigd als Restaurante Lumen in het hotel Josefa d’Óbidos net buiten de vestingmuren. De aankleding ziet er daar sjieker uit dan in hun hoofdfiliaal en ze hebben een kleine patio met instagramwaardige stoelen. Bij mij in de familie gaat het altijd om het eten, al hangt er een TL-buis boven ons hoofd en staat de TV hard aan, als het eten maar veel, gevarieerd, goed en goedkoop is. Dan wint dus het hoofdfiliaal , vinden mijn man en mijn moeder.

• Ontbijten doen we nog steeds graag bij de jongens van Bites and Bitaites Concept Store. Voor een paar euro krijg je hier goede koffie, brood, fruitsalade en een fruitsapje. Ook voor een lekkere maaltijd (elke dag ook een vegan of vegatarische keuze) kun je hier tussen de middag ook terecht. Carlos en Ricardo maken ook de lekkerste taarten, dus ik zit geregeld even bij te komen in dit hippe tentje met goed internet (ook niet geheel onbelangrijk tegenwoordig).

• Het gele gebouw van Citrus aan het marktplein, waar dagelijks in de ochtend nog een groente- en fruitmarkt is, oefent ook altijd een enorme aantrekkingskracht op me uit. je kunt er zo lekker buiten zitten en boven vind ik ook fijn. Als het regent kun je hier zo lekker naar buiten kijken en mijmeren. Ze hebben lekkere tonijntosti’s, uitstekende koffie en pannenkoeken (die met frutos silvestres is mijn favoriet!).

• In het park heb je Cais do Parque. Dat is een filiaal van Cais da Praia, het restaurant bij het strand van Foz do Arelho. Je kunt hier heerlijk onder de platanen zitten en naar de wonderlijke gebouwen in het park kijken. Ideaal ook voor wie kleine kinderen heeft. De grote speeltuin van het park is op een steenworp afstand.

• In het park heb je ook Smash, eigenlijk het tenniscafé, maar steeds meer een prima plek om onder het gebladerte van de platanen te verpozen met koffie of bier voor je neus. En ook vlakbij de speeltuin, nét als Cais do Parque.

Het restaurant waar wij het vaakst bij de lunch te vinden zijn, geef ik in dit beeldverhaal even niet prijs, maar staat wel op Caldas da Rainha: uitjes en uit eten. Hier probeer ik, als mijn tijd het toelaat, aan te geven wat er elk weekend in Caldas da Rainha te doen is.

Mijn man zegt wel eens: “Niet opschrijven, hoor.” Hij vindt dat het steeds drukker wordt bij de adresjes die ik op Zin in Portugal beschrijf. Feit is wel dat er, vooral in de vakanties, soms geen plek voor ons meer is. Dus je mag zelf ontdekken waar dit restaurant met een uitstekende driegangenlunch voor onder de vijftien euro is. Boa sorte e bom apetite, claro!

Geen blogpost van Zin in Portugal meer missen? Tik je e-mailadres in bij de volgknop, dan ontvang je een volgend beeldverhaal automatisch in je inbox.