Vanuit het kleine dorpje Tancos in de Ribatejo heb je het mooiste zicht op het kasteel van Almourol. Ik vraag me af of de eerste koning van Portugal, Dom Afonso Henriques, ook van de pracht van het bouwwerk in de rivier heeft genoten. Of was hij anno 1129 te veel bezig met zijn Reconquista –…
Tag: Leven in Portugal
Afrikaanse beelden in Buddha Eden
In mei 2015 heb ik geschreven over Buddha Eden/Quinta dos Loridos in Bombarral, de wonderlijke tuin van een van de rijkste mannen van Portugal, Joe Berardo. Hij is na de vernietiging door de taliban van de enorme Boeddha-beelden in Afghanistan (Bamyan) begonnen met het oprichten van een ‘vredestuin’. In de beginjaren van Buddha Eden luisterde de tuin naar…
Fado vanuit het hart
Ik word ontzettend vrolijk als ik het laatste nummer van Raquel Tavares hoor. In Meu amor de longe zingt ze op aanstekelijke wijze over haar geliefde die vandaag arriveert : “Mijn liefde van ver komt vandaag om me te zien”. Hoe romantisch is dat? In de videoclip loopt ze en passant door oud Lissabon terwijl…
Als je haar maar goed zit
Wat doe je op een bloedhete zomerdag? Dan ga je naar het strand. Of naar de kapper. Daar heb je in ieder geval voldoende schaduw. Blijkbaar ben ik niet de enige die verkoeling bij de kapper zoekt, want de kapper waar ik altijd heen ga, heeft pas over een paar dagen plek. Mijn moeder oppert of…
Naar Fátima met een handleiding voor pelgrims uit 1929
Fátima, de een noemt het hier thuis ‘je reinste volksverlakkerij’, de ander wil erheen om te bidden voor een been dat kuren vertoont. Fátima. Ach, baat het niet, schaadt het niet. Bovendien kan een beetje bezinning op zijn tijd geen kwaad. Voordat we op pad gaan, zoek ik in het familiearchief de doos waar Fátima op staat….
Kaalnekje en de negen heksen
Steeds meer heb ik het met haar te doen: ons Kaalnekje. De rest van het kippenbestand, gezegend met een dos veren in de nek, pruimt haar voor geen meter. Toen haar kaalnekkerige zus nog leefde, was die haar steun en toeverlaat. Maar zuslief is door haar poten gezakt. Een kip die hier een natuurlijke dood…
Piemels spotten in Caldas da Rainha
Altijd leuk: met vers ingevlogen vrienden een tochtje door Caldas da Rainha ondernemen en blijven dralen bij bepaalde etalages. En dan afwachten of ze het doorhebben. “Maar dat is toch een….piemel?” Precies! En niet eens zo’n kleintje ook. Het mannelijke geslachtsorgaan doet hier de creativiteit hevig prikkelen: likeur in een flinke jongen, mierzoete piemels waar…
Deel II: Waar gaan we eten als we in Caldas da Rainha of Foz do Arelho zijn?
Ongeveer een jaar geleden heb ik een blogpost over restaurants in de buurt van Caldas da Rainha geschreven. In Portugal eet je twee keer warm: tussen de middag – doorgaans tussen 12.00 uur tot 15.00 uur – en ’s avonds vanaf 19.00 uur tot een uur of 21.30 uur. Kom je tegen het sluitingstijd, dan…
Waar is dat feestje?
Oh Lord, OS LORDS zijn in aantocht! Ja hoor, de bomen hangen weer vol met aanplakbiljetten voor dorpsfeesten. Elk zichzelf respecterend gehucht heeft uiteraard zo’n feest. En dat betekent: veel eten, een kerkgang en tot diep in de nacht muziek. Berucht zijn OS LORDS. Kilometers ver kun je hun muziek horen, fijn echoënd tegen de berghellingen…
Lofzang op Caldas da Rainha
Ik hoor iedereen altijd over Óbidos. Natuurlijk, het pittoreske vestigingstadje zo’n tachtig kilometer ten noorden van Lissabon is een pareltje. Een toeristisch pareltje, dat wel. In de zomer droppen touroperators busladingen bezoekers van over de hele wereld op het parkeerterrein bij het oude aquaduct. De stroom vakantiegangers loopt meestal gestaag richting de toegangspoort. Onze mazzel…
Thee en ananas op de Azoren
Al jaren drink ik het liefst groene thee van de Azoren, die gelukkig ook in Portugal continentaal in speciale delicatessenwinkeltjes te vinden is. Theemerk Hysson Gorreana Op het eiland São Miguel kun je de uitgestrekte theeplantage in het plaatsje Gorreana bezoeken. Voor theeleuten een must en voor wie van industrieel erfgoed houdt ook. Met oude…
Art Deco op de Azoren: in Terra Nostra ga je terug in de tijd
Toen Terra Nostra Garden Hotel in 1935 de eerste gasten ontving, waren dat Nederlanders. Nu 81 jaar later voel ik nog de grandeur van zo’n reis in stijl. Je komt aan op São Miguel, het grootste eiland van de Azoren, huurt een auto, rijdt eerst de hoofdstad van de Azoren, Ponta Delgada, uit, vervolgens de bergen…
Vier jaar lagere school en heel slim
Mijn tante Maria kan het zich nog goed herinneren: de dag in 1948 waarop de ‘nieuwe school’ werd geopend. Op glanzende lakschoenen en met een grote witte strik in haar ravenzwarte dikke haar mocht zij de schaar voor het doorknippen van het lint overhandigen. Geen wonder dat Maria deze eer te beurt viel. Haar ouders hadden…
Gerrit Komrij – Brieven uit Alvites: ontroerend mooi
Ik lees niet vaak een boek twee keer, maar het van de zomer postuum verschenen boekje van Gerrit Komrij is een feest der herkenning en verdient een herlezing. Vila Pouca da Beira Gerrit Komrij heeft jarenlang op de achterkant van de NRC, volgens mij op donderdag, een column geschreven over het dorpje waar hij de laatste…
Sprookjespaleis in Sintra
In Sintra moet ik altijd aan de gekke koning Ludwig II van Beieren denken. Die heeft in Neuschwanstein een slot gebouwd dat op een kindertekening van een sprookjespaleis lijkt. Portugal heeft ook zo’n sprookjespaleis. Op een van de bergtoppen in de buurt van Lissabon zie je van ver een okergeel en ossenrood paleis opdoemen: het Palácio da…
Hoera: Zin in Portugal bestaat één jaar!
De negenendertig blogposts hebben het afgelopen jaar kunnen rekenen op ruim 15.000 bezichtigingen. En de facebookpagina heeft inmiddels meer dan 400 vrienden. Wauw! Reden voor een feestje. Opvallend is dat posts die over eten gaan razend populair zijn. Veel bezoekers hebben de blogpost ‘Waar gaan we eten als we in Caldas da Rainha of Foz do…
Pastéis de Belém
Onlangs heb ik op een dag zes Pastéis de Belém op. Calorietechnisch erg onverstandig, maar oh, wat lekker. Vooral de eerste vier, die waren nog warm van binnen! Zo ontzettend vaak kom ik niet meer in Belém, de wijk in Lissabon waar je het Jerónimosklooster, de Torre de Belém en het Padrão dos Descobrimentos (Ontdekkingsreizenmonument)…
Het project knolselderij
In de webpost ‘Knollen, kruiden en lavendel’ van mei 2015 heb ik geschreven over de knolselderijen waarmee we met kerst weer erwtensoep hoopten te maken. Welnu, het project knolselderij is…. mislukt. Dus, net als de voorgaande jaren betekende dit dat de knolselderij voor ons kerstmaal uit Nederland diende komen. Maar er was enige troost: de kleine knolletjes die…
Tremoços: lupineboontjes als snack
Als je voortaan een schaaltje gele boontjes naast je glas bier ziet verschijnen, dan weet je: dat zijn ‘tremoços‘ (lupineboontjes). Veel Portugezen kopen bij een kraampje op straat of op de markt deze ‘tremoços‘ om al wandelend gedachteloos op te peuzelen. Of ze staan aan de bar in een café te praten met een schaaltje onder handbereik….
Vindima: druiven plukken in Portugal
“Pluk ie al?”, zeggen ze in het Westland als de ene teler wil weten of de andere al begonnen is met het plukken van tomaten. In Portugal denken boeren begin augustus na over het moment van hun ‘vindima’, hun druivenpluk. Ze informeren bij elkaar hoe de trossen erbij hangen. Dit jaar is het aan de…
Amêijoas à Bulhão Pato: hoe maak je die?
Ik ben er dol op: kokkels op de Bulhão Pato-manier. Het beroemde schaaldierengerecht is – vermoedelijk – vernoemd naar de negentiende eeuwse dichter Raimundo António de Bulhão Pato, zoon van een Portugese edelman en een Spaanse dame. Naast dichten hield Bulhão Pato van eten. In een van zijn werken laat hij een kokkelgerecht voorbij komen….
Steken en streken: de jurk van de juf
Twee keer in de week komen ze een middag in een zaaltje van de freguesia (deelgemeente) bij elkaar. Om te haken en te breien onder leiding van een gepensioneerde handwerkjuf. Portugal maakt werk van de dagbesteding van senioren. Je kunt ervoor kiezen om – tegen een kleine betaling – opgehaald te worden om je dag…
Perdida, de verloren hond
Ineens is ze er. Een tenger lichtbruin lijfje op hoge poten. Jong nog. Doodsbang en uitgehongerd. Ogen die verraden dat het vertrouwen in de mens verloren is. Duidelijk een achtergelaten jachthond. Ik snap niet wat jagers bezielt. Stadsmensen die hun hobby op het platteland komen beoefenen. Ze schieten op duiven, fazanten en hazen. En als…
Zin in Portugal? 