Sintra: Palácio Biester

Sintra staat bekend om zijn romantische paleizen, weelderige tuinen en mystieke sfeer. Door het milde klimaat in de zomer is het eeuwenlang dé zomerbestemming geweest voor de Portugese elite uit Lissabon. Tegenwoordig is het een van de populairste toeristische bestemmingen in Portugal.

Sinds 1995 maakt Sintra deel uit van de werelderfgoedsteden. Doordat het op slechts 30 kilometer van de hoofdstad ligt én er een goede treinverbinding is, komen er dagelijks veel dagtoeristen. Daarnaast hebben veel cruisemaatschappijen die Lissabon aandoen, Sintra als een dagbestemming in hun excursiepakket.

Bezienswaardigheden

Ik snap dat wel. Er is ook véél te bezoeken! Op www.parquesdesintra.pt vind je een lijst met bezienswaardigheden, maar ik zal ze ook hieronder plaatsen:

Onder het beheer van Parques de Sintra vallen ook:

Palácio Nacional de Jardins de Queluz en de bijbehoordende paardenschool: Escola Portuguesa de Arte Equestre
Farol do Cabo da Roca (Vuurtoren)
Santuário da Peninha (heiligdom waar Maria ooit aan een herder verschenen zou zijn)

Tip: ik raad je aan in het hoogseizoen van tevoren een kaartje voor de grootste bezienswaardigheden te kopen, anders loopt je bezoek aan Sintra misschien op een teleurstelling uit. Door het overtoerisme zijn er daglimieten bij bepaalde grote attracties, bijvoorbeeld bij het Parque e Palácio da Pena en bij de Quinta da Regaleira. En niet denken: ik ga wel op zondag, want dan is het rustig. Portugezen hebben recht op 52 gratis paleis- of museumbezoeken per jaar en maken daar vooral in het weekend en op feestdagen gebruik van. In dit beeldverhaal lees je wanneer er feestdagen in Portugal zijn. Als zo’n feestdag op dinsdag of donderdag valt, dan neemt ‘tout Portugal‘ een extra vrije dag en kun je rekenen op extra drukte in Sintra.

Met ruim 3 miljoen entreebewijzen in 2023 zul je je niet snel alleen voelen als je Sintra bezoekt. Dus stel je in op een chaotische verkeerssituatie, hordes toeristen, al dan niet met een gids, en hier en daar wat proppers die je hun etablissement in willen lokken. Toch blijft Sintra als romantische bestemming trekken. Ik kan er niets aan doen. Dus eind december nemen we onze intrek in Hotel Sintra Jardim, in de heuvels. Lees mijn vorige blogpost om meer te lezen over dit ‘eenvoudige’ hotel in de voormalige zomerresidentie van een burggraaf.

Ontdekking van het Palácio Biester

We zijn erg in ons sas met onze overnachtingsplek. Het tweesterrenhotel ademt de sfeer van weleer uit en onze kamer (28!) is heel fijn, brandschoon en heeft ook nog eens zicht op de tuin. Rond een uur of tien in de ochtend besluiten we dat we niet naar het centrum hoeven, maar naar Quinta da Regaleira gaan. Na een minuut of tien merken we dat we in een mensenmassa terechtkomen die lopend of in auto’s zich een weg baant naar deze bezienswaardigheid. Als we dan ineens een bord zien met “Palácio Biester” waar werkelijk niemand voor staat, hoeven we geen twee keer te denken: laat Regaleira maar zitten, dát hebben we al eens gezien, we gaan dit paleisje bezoeken.

Geen pretje dit verkeer richting Quinta da Regaleira/Palácio da Pena, vooral niet voor iemand die houdt van ‘een grote stille heide’….

12 euro volwassenen, tot 18 jaar en vanaf 65 jaar 7 euro.

Tot onze grote vreugde is na het kopen van een toegangsbewijs bij Palácio Biester een oase van rust. We lopen samen door het 6 hectare grote park, vergezeld door een jonge lapjeskat. Goed verzorgde paden leiden ons langs mooie doorkijkjes, een kleine kas en een Bordallo Pinheiro- zitje richting het paleis hoger op de heuvel.

Ook in het paleis kun je een kanon afschieten, dus we nemen alle tijd om elk detail te bekijken én op de foto te zetten. Het is een koud kunstje om mooie foto’s te maken, want we hoeven niemand boos weg te kijken ;-).

Geschiedenis van Palácio Biester

Bij de kaartjesverkoop heeft het meisje achter de kassa me al verteld dat het huis altijd particulier bezit is geweest en sinds twee jaar, na een renovatie, openstaat voor publiek. In de folder lezen we dat het paleis in de late 19e eeuw is gebouwd en een neogotische en romantische architectuur heeft. De villa en het interieur doen me sterk denken aan Villa Rams Woerthe in Steenwijk. En dat is niet gek, want de eerste eigenaar had roots in het noorden van Europa. Frederico Biester was van Duitse afkomst. Hij is degene die samen met zijn vrouw opdracht gaf aan José Luiz Monteiro om een chalet te ontwerpen. Helaas hebben ze maar een jaar of tien van deze mooie plek kunnen genieten: tijdens een tuberculose-epidemie overlijden ze binnen een tijdsbestek van een jaar. De broer van Frederico, Ernesto, neemt het bezit over. Na de dood van Ernesto Biester bleef het paleis lange tijd in bezit van zijn familie. Er zijn weinig details bekend over hoe het door latere generaties werd gebruikt, maar het werd niet permanent bewoond. In de 20e eeuw raakte het chalet een beetje in de vergetelheid, met een piek in naamsbekendheid door The Ninth Gate (1999). In deze door Roman Polanski geregisseerde film speelt een jonge Johnny Depp iemand die zeldzame boeken verzamelt.

Filmlocatie van The Ninth Gate

Wat we vooral fijn vinden, is dat we hier rustig door het gebouw kunnen lopen, zonder dat we door een gids erdoorheen gejaagd worden. We komen een enkele andere bezoeker tegen, maar eigenlijk zijn we een uur lang gewoon alleen in het chalet. Hierdoor kan ik goed de prachtige haard met Bordallo Pinheiro tegels bewonderen en kijk ik in de keuken, die nog helemaal in kerstsfeer is, mijn ogen uit. In een zaaltje onder in het paleis, bij een of andere mysterieuze grot, beneden bekijken we fragmenten uit de film The Ninth Gate en we herkennen wat we gezien hebben.